Ringverslag 4 augustus 2003

Wel gaan of niet gaan dat was de question op maandag 4 augustus. Nu was die twijfel er een keer niet in verband met de regen, maar vanwege de voorspelde temperatuur: 30 graden is toch wel heel warm voor een dagje Ring. In verband met mijn werk in de avonduren kan ik echter maar bar weinig doordeweekse dagen naar de Ring. Aangezien zowel Rens als ik vakantie hadden, besloten we toch maar om van deze unieke mogelijkheid gebruik te maken. Om 10.00u stond de blauwe 309 op de stoep en was het tijd om af te reizen richting de Ring. Zelfs toen was het al bloedheet met zo'n 28 graden. Het eerste stuk op de A61 ging voorspoedig met een vaartje van 160 in het uur. In de buurt van de A1 werd het wat drukker, maar na een tankstop in het van airco voorziene BP-tankstation waren we toch binnen twee uur bij de Ring. Aangezien we er net iets voor 13 uur waren, besloten we om eerst maar een currywurst bij Hannes te eten. Hij smaakte weer als vanouds en met name de Cola was in no-time weggewerkt.

Op naar start-finish waar we een parkeerplaats aantroffen die half leeg was. Dat is dus het voordeel van de maandag. Schoenen aan, helm op en handschoenen aan en we waren klaar voor de eerste ronde van de dag. Drie seconden na het starten van de auto hoorde ik echter de de bekende toeter met de mededeling dat de baan voorlopig gesloten was. Een rondje op de parkeerplaats was het alternatief. Het asfalt was enorm warm dus ook daar waren we snel mee klaar. Ondanks dat waren er wel speciale auto’s te zien. Een Nederlandse brandweerwagen uit de jaren 70 die ook over de de baan reed, een M3-bestuurder die zelfs de binnenzijde van zijn uitlaten had gepoetst en een nieuwe Nederlandse 5-serie.

Even dachten we een nieuwe Carrera RS gevonden te hebben, maar het bleek een neppert. Desondanks was het wel een strakke auto.

Gelukkig duurde de baansluiting maar een minuutje of vijf. In de eerste ronde was de warmte van het asfalt duidelijk merkbaar. De Toyo’s bevallen prima maar bij deze hitte gaan ze langzaam maar zeker aan het smelten en ga je glijden. Zolang je echter geen sessies van twee of meer rondes na elkaar doet, valt het allemaal nog wel mee. Met beide ramen een paar centimeter open en de klapruitjes aan de achterzijde ook open viel het met de hitte al rijdend nog wel mee. Totdat je bij de finish komt en uitstapt. Het zweet liep langs mijn hoofd naar beneden en mijn rug was zeiknat. Respect voor bijvoorbeeld de F1-coureurs die met dit weer ettelijke uren in hun overalls in de wagen zitten. Op de baan was het heerlijk rustig. Ik ben in de eerste ronde door niemand ingehaald en dat is vrij uniek. In het weekend krijg ik dat meestal niet voor elkaar. Een Zwitserse 911 vond het echter volgens mij minder leuk dat ik sneller was. Vanaf Hohe acht bleef hij vrolijk op de ideale lijn rijden ondanks dat ik sneller was. Net voor de zandvlakte gaf hij de moed op en liet hij me toch voorbij.

Helaas stak het probleem van voorheen wederom de kop op: op sommige plekken op de baan hapert gedurende een fractie van een seconde de brandstoftoevoer. Dit heeft een aantal bezoeken geleden al een keer tot stilstand langs de baan geleid dus ik deed het relatief rustig aan op de stukken waar ik wist dat hij in zou houden. De eerste rechter van Hatzenbach, de compressie van Fuchsrohre en de kleine Karussel zijn de beruchte drie plaatsen. Allen plaatsen waar de auto sterk in zijn veren wordt geduwd. Waarschijnlijk is er iets niet in orde met de benzinepomp of het benzinefilter. Beiden heb ik al thuis liggen dus ik ga na mijn vakantie maar eens aan het sleutelen om te kijken of ik het probleem verholpen krijg.

Tweede mindere motorisch aspect is het feit dat de motor niet in 1 keer lekker doorloopt. Normaal gesproken gaan bij een S16-blok de kleppen in het variabel inlaatspruitstuk bij een bepaald toerental open. Hij blijft daardoor ook hoog in de toeren trekken. Helaas hapert die klep nog wel eens waardoor de gang er na de 5.000 toeren een beetje uit is. Waarschijnlijk is het een lek vacuumslangetje aangezien ik zo nu en dan wat aanzuiggelujden hoor. Door de volle motorruimte is het echter moeilijk zoeken. Gelukkig verplaats ik de accu na de vakantie naar de achterkant van de auto waardoor weer wat ruimte ontstaat. Hopelijk vind ik dan ook het vacuumprobleem. Ondanks deze twee problemen gaat de 205 ook na 312.000 km nog als de brandweer.

Na de eerste ronde was het uitzweten onder het genot van een Cola van 2 Euro. Na een pauze van een half uur hebben we ons aan onze volgende ronde gewaagd. Ik zei tegen Rens dat ik wel achter hem aan zou rijden. “Ik doe wel rustig aan” was zijn commentaar. Ja ja, dat zal wel. Net na de pionnen zat hij een meter of 50 voor mij en tot Aremberg bleef dit zo. Hij gaat tegenwoordig echt serieus hard over de baan. Met twee Peugeots zaten we een Duitse Fiësta op de hielen.

Geen idee wat voor een blok er in hangt, maar langzaam was hij zeker niet. Toch konden we hem net voor Breidscheid passeren. Het volgende "slachtoffer" was een Belgische Elise. De bestuurder gaf bij uitgang Breidscheid vrolijk richting aan naar rechts, maar gaf tegelijkertijd wel vol gas. Met 160 PK kon ik er echter net niet voorbij komen. Net voor Bergwerk liet hij het gas los en liet me zeer netjes voorbij. Velen kunnen aan hem een voorbeeld nemen.

Op het stuk omhoog zag ik Rens langzaam maar zeker uitlopen. Het niet optimaal lopen van het blok merk je met name op dit stuk van de baan. De Ringtaxi kwam ook nog even heftig glijdend voorbij zeilen. Bij Hohe acht zat ik op de achterkant van de blauwe 309. Vanaf daar tot de kleine Karusell ben ik met de 205 merkbaar sneller. Wellicht ligt het aan het feit dat ik 200 rondes heb gedaan en Rens 50.

Na deze ronde vonden we het welletjes geweest en hebben we de 205 op de parkeerplaats gezet. Eerst nog even wat drinken en buiten zittend op het terras geloofden we onze ogen niet. Er kwam een Ferrari Enzo de parkeerplaats opgereden. Hij parkeerde hem midden voor het terras en binnen een minuut ontstond een complete volksoploop.

De Enzo werd vergezeld door een Modena Stradale. Na een minuutje of vijf vertrok hij helaas weer. Een ronde op de baan zat er niet in. Na van deze Ferrari te zijn bekomen was het tijd om op zoek te gaan naar een schaduwrijke fotolokatie. Op advies van Maurice zouden we naar Wipperman gaan. Bij het rijden naar Wipperman zag ik rechts de Enzo bij het tankstation staan. Toch maar even rechtsaf om nog wat foto’s te maken. In tegenstelling tot op de parkeerplaats was het bij het tankstation rustig waardoor ik alle tijd had om foto’s van de Enzo te maken.

Het mooiste moment van de dag moest echter nog komen. Ik heb het over het algemeen niet zo op mensen die al bandenpiepend het tankstation verlaten, maar een heftig wegtrekkende Enzo zou niet verkeerd zijn. Voorop de Modena Stradale en daarachter de Enzo. Gespannen stonden we te kijken en jawel hoor…… In 1^e instantie gaf de Stradale volgas en het geluid wat eruit kwam was fenomenaal. Het klonk in ieder geval heel anders dan een standaard Modena. Het mooiste moest echter nog komen. De Enzo was het tankstation nog niet af en direct ging het gas er vol op. Vol spinnend en met het geluid van een F1-wagen vloog hij er vandoor. Dit was HET moment van de dag.

Na van deze prachtige ervaring te zijn bekomen, zijn we toch maar richting Wipperman te gaan. Het was zeer rustig op de zandvlakte en er was dus voldoende mogelijkheid om de auto onder een boom in de schaduw  te parkeren. Ook foto’s maken kon bijna vanuit de schaduw.

Om een aardig beeld te krijgen was het echter nodig om een lagere foto-positie te nemen en uiteraard zit je dan weer in de zon. Ik ben nog steeds aan het vogelen met de handmatige instelling van mijn digitale toestel dus niet alle foto’s zijn even scherp. Heel leuk zo’n digicam met handmatige instelling voor o.a. Iso-waarde, lichtbalans, diafragma en sluitertijd, maar het is wel even puzzelen. Met de automatisch instelling krijg je ook prima foto’s, maar fine-tuning kan uitsluitend met de handinstelling. Ik kan in ieder geval een ieder de Fuji S602 aanbevelen. Hij is niet goedkoop, maar biedt vele mogelijkheden.

Na ruim een half uur hadden we het wel weer gezien bij Wipperman en de temperatuur zorgde ook weer voor een dorstgevoel. De kijklokatie bij Pflanzgarten is onlangs afgesloten middels een slagboom omdat de bezoekers bergen met rotzooi achterlieten. Helaas is het momenteel bij de zandvlakte niet veel beter getuige onderstaande foto.

Bij het verlaten van de zandvlakte reden we achter een erg brede BMW cabrio. Helaas zat er een patser in van het type kijk mij nou eens stoer doen. Ondanks dat wou ik een foto van de brede achterkant van de BMW maken. Helaas reed hij op dat moment net weg. Patser als het was reed hij vervolgens achteruit (zie lampen op 2e foto) om vervolgens te roepen dat ik nu wel een foto kon maken. Rens en ik kwam niet meer bij van het lachen.

Bij start-finish kwamen we voor het eerst die dag Chris tegen met zijn 106 GTi. Na wat bijkletsen was het tijd voor de laatste ronde van de dag. Net zoals de rest van de dag was het ook nu weer niet druk op de baan. Chris had waterkoeling in zijn helm doordat hij een helm van een motorrijder had geleend. Ook deze ronde hield de Peugeot weer in op sommige stukken. Na een minuut of 10 zat het er weer op voor vandaag. Ondanks de hitte vertoonden zowel Rens’ 309 als mijn 205 geen hitte-problemen. Dit in tegenstelling tot de vele auto’s die we op de terugweg naar huis op de vluchtstrook zagen staan. Alleen de banden zijn een stukje meer versleten als normaal.

De terugweg hebben we in twee etappes gedaan. Halverwege nog even wat gedronken en we waren het er over eens dat het een mooie dag was geweest, maar dat het wat ons betreft wel een graad of 10 minder had mogen zijn.

Op dat moment (20.00u) was het nog steeds 29 graden. De hele dag geen Fabian gezien (alleen voorbij rijdend), maar net voor de grens bij Venlo passeerden we zijn blauwe Vito. Nu eerst maar eens drie weken naar Zuid-Europa en daarna aan het sleutelen om de wagen weer helemaal in orde te krijgen.