|
Ringverslag 27 augustus 2003
Toppunt waren echter een zwarte GT3 en een blauwe 964 RS die mij op de B258 naar de Ring voorbij kwamen. Omdat er de laatste tijd nogal wat gecontroleerd wordt op die weg deed ik het rustig aan met zo’n 110 kilometer per uur. Ik schat dat beide Porsches op het bochtige stuk rond de 160 a 200 zaten. Hard rijden OK, maar dit was echt onverantwoord gezien de zijwegen e.d. In Nürburg viel mijn blik op het hotel Zur Burg aan de linkerzijde. Ik was er al voorbij voordat ik er erg in had dus ben maar even gedraaid voor een paar foto’s. Nu is het hotel niet zo apart, maar het wagenpark dat er voor stond des te meer. Waar zie je ooit zo’n stapel auto’s voor een hotel staan? Ik kan de types wel opnoemen, maar onderstaande foto’s spreken denk ik voor zich.
Om 8.10u gearriveerd op de Ring. De parkeerplaats aan de linkerzijde was geheel verlaten.
Helaas was de baan nog niet open omdat ze met een veegwagen bezig waren het gemaaide gras uit de bermen weg te vegen. Dat dit niet geheel gelukt was bleek wel in mijn eerste ronde. De baan was geheel droog, maar door het gemaaide gras en de vele stof die op de baan lag, was de baan op sommige plaatsen nog verraderlijk glad. Een van de weinige aanwezig auto’s waren twee Nederlandse BMW's, oud type 5-serie in bordeaux rood en een zwarte E30 M3.
De zwarte E30 M3 werd bestuurd door een dame. Waarschijnlijk was deze dame vergeten dat je zo nu en dan ook nog eens in je spiegel moet kijken op een circuit. Bij T13 zat ik achter haar, maar voor Flugplatz had ze me niet gezien en bleef dus vrolijk voor mij op de ideale lijn rijden. Erg jammer dat mensen op zo’n manier over het circuit gaan. Ik stoor me er verder niet meer aan aangezien ik meestal dan maar denk "volgend rondje beter, ik heb toch een jaarkaart". Omdat het erg rustig was op de baan heb ik er maar meteen weer een ronde achteraan geplakt. Het was duidelijk merkbaar dat er al meerdere auto’s over het circuit waren gegaan omdat de baan al schoon was geveegd van overtollig stof. Eindelijk kon ik dan testen of het benzine-toevoerprobleem opgelost was omdat ik nu vol door kon gaan op stukken waar ik in het eerste rondje nog rustig aan moest doen. In het verleden hield de wagen een fractie van een seconde in op plaatsen waar de auto in zijn veren wordt gedrukt. Dit resulteerde in mei van dit jaar in een tot stilstand komende 205 net na Adenauer Forst. Het leek op een benzinedrukprobleem. Als voorbereiding op deze dag had ik het benzine-filter, de benzinepomp, de bougies, het oliefilter en de olie vervangen. Wat nu exact de oorzaak was, is nog onduidelijk, maar het probleem was in ieder geval opgelost omdat van inhouden geen sprake meer was. Door het gebrek aan verkeer was het een heerlijke ronde. Nu de kans op stilvallen voorbij was, voelde ik me weer een stuk beter. Het eerste slachtoffer van de dag stond al langs de baan: de Golf van o.a. Ben Lovejoy was net na de Steilstreckecurve gestrand met technische problemen. Bij terugkomst maar direct een leuke rode 355 op de foto gezet.
Inmiddels waren Chris en Dennis ook gearriveerd. Maurice hield zijn traditie in ere door zich te verslapen en was mede door een file van 14 kilometer pas later op de ochtend op de Ring. Onderweg naar de Ring had ik al wat regen gehad en helaas begon rond 10.00u ook het water op de Ring te vallen. Rijden in de regen op de Ring zie ik niet zo zitten dus ik heb maar even gewacht totdat het wat droger was. Twee rondes met Chris op de passengerseat volgden. De eerste van de twee rustig aan gedaan om te verkennen waar de baan nog nat was. Het droogde snel op dus in de tweede ronde kon het gas er wat meer op. Bijna de hele ronde heb ik achter de 968 van Keith Maddock gezeten. Chris deelde mijn mening dat het weer een lekker rondje was. De Scuderia-groep was inmiddels ook gearriveerd. Het wagenpark is echt onbeschrijvelijk. Je vraagt je echt af waar al die mensen het geld vandaan halen om in een GT3 te rijden. Ik schat dat er wel 40 GT3’s rondreden. Ferrari’s zijn op de Ring vrij zeldzaam, maar ze waren er vandaag ook in overvloed aanwezig. Ook een ex-DTM-mercedes was van de partij. Helaas was er ook al één GT3 overleden. Zijn gehele zijkant werd gekenmerkt door rood-witte strepen van de vangrail.
Na een drankje nog een ronde met Dennis in zijn 106 meegereden. Bij Hocheichen hadden we nog een momentje. Dennis ging te hard en stuurde aan de late kant in waardoor we aan de linkerzijde op/over de kerbs gingen. Gelukkig wist Dennis de boel in het gareel te houden want een gecrashte Peugeot konden we niet gebruiken. Het was inmiddels bijna middag dus tijd om een hapje te eten bij Hannes. Maurice was inmiddels ook gearriveerd en nog voor het middaguur was het pechduiveltje wederom bij hem gearriveerd. Zijn pook ging van links naar rechts en het inleggen van de tweede versnelling ging nog maar net. Het vermoeden was dat het in de schakelstangetjes zou zitten. Bij Hannes stond ook nog twee gele Nederlandse sportbolides: een Modena Cabrio en een 3200 GT.
Terwijl Maurice naar Ringracing ging met zijn probleem, zijn Dennis en ondergetekende naar Wehrseifen gegaan om wat foto’s te maken. Toen we bij Hannes naar buiten liepen hoorde we een flinke klap. Een motorrijder was bij Exmühle rechtdoor gegaan in de plaats van rechtsaf en was daar een vangrail tegen gekomen. Hij stond echter direct weer op en dus was er gelukkig uitsluitend materieel letsel. De lage snelheid van het naderende verkeer maakte het wel mogelijk om op eenvoudige wijze een aantal foto's te maken.
Na tien minuten bij Wehrseifen was het feest al weer over. Een voor en achter gedeukte GT3 kwam met een lekkende radiateur voorbij rijden. Wat bezielt zulke mensen om nog door te rijden? Van mij mogen ze zulke mensen een boete geven van 10.000 Euro. Levensgevaarlijk! Helaas heeft het verleden uitgewezen dat zulke mensen dodelijke ongelukken kunnen veroorzaken doordat motorrijders onderuit gingen over hun spoor. Het excuus van “ik wist niet dat het zo erg was” gaat niet op, want de wagen zat rechtsvoor en rechtsachter flink in elkaar en het water gutste uit de radiateur aan de voorzijde. De zwarte pick-ups moesten er aan te pas komen om het spoor te bedekken met zand.
Het gevolg was dat wij 1,5 uur naar een lege baan hebben zitten kijken. Ondertussen kwam er ook nog een motorrijder naar beneden gehobbeld die ook het asfalt had geraakt.
Na 1,5 uur nog wat foto’s gemaakt omdat we niet voor niks zo lang wilden wachten. Het was zo nu en dan zeer druk op de baan, maar opvallend was dat velen het gas er toch flink op hadden zitten.
Aangezien het alweer een uur of 3 was en ik ook nog wat rondes wou rijden, zijn we maar weer naar boven gegaan. We liepen nog niet weg of de baan was weer dicht. Dit maal was een motorrijder rechtdoor de muur in gereden op de brug bij Breidscheid. Hij ging al zittend op de brancard de ambulance in dus het letsel leek mee te vallen. Eenmaal boven aangekomen stond de hele rotonde bij start-finish vast met Porsches. Bijna alle 300 Scuderia-cursisten waren aanwezig dus dan gaat het hard met de drukte. Omdat de baan nog immer dicht was hebben we maar even bijgekletst met Dick die inmiddels ook gearriveerd was. ‘s Ochtends was mij ook al een nieuwe Nederlandse GT3 en een M3 CSL met zeer nieuw kenteken opgevallen. Op het terras zittend zag Dick wie achter het stuur zat van één van deze wagens: Ton Roks, hoofdredacteur van Autovisie. Dick had niet zo’n hoge pet op van Ton qua rijkunsten, maar ik wil altijd eerst zien voordat ik iets geloof. 15 minuten later ging de baan weer open en in no-time was de parking leeg. Bijna iedereen ging de baan op wat resulteerde in een optocht met auto’s. De rij op de baan om de baan te verlaten was zo lang dat hij tot bij het hekwerk reikte dat staat net na het opkomen van het rechte eind. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ook de parkeerplaats stond weer helemaal vol met erg dure auto's. Het kenteken van de onderstaande witte Porsche sprak mij als bezitter van twee 205-jes wel aan.
Korte tijd later was het wederom een motorrijder die een baansluiting veroorzaakte. Op diverse fora werd vrij kritisch tegen de Scuderia-gangers aangekeken (te veel geld, kijken nergens naar etc.), maar het waren ook vandaag wederom de motorrijders die de meeste baansluitingen veroorzaakten. Ook op baan vond ik het rijgedrag van de cursisten heel netjes. Men reed stevig door en als je sneller was, lieten ze je netjes voorbij. Complimenten vandaag aan hen. Dick en Chris verlieten de parking omdat het voor hen tijd was voor het diner. Dennis en Maurice gingen wat foto’s maken bij Hatzenbach, maar ik had nog wel zin in wat rondes. Ronde zes van de dag was wederom een lekkere zonder veel bijzonderheden. Bij Adenauer Forst was een Audi TT in aanraking gekomen met een motorrijder, maar verder lag de baan er netjes bij. Ronde zeven van de dag was een van mijn leukste rondjes ooit. Ik reed door de linker slagboom en net toen ik door de slagboom was, reed de Nederlandse GT3 voor me. De Nederlandse M3 CSL ging net door de rechter slagboom en omdat ik wist dat ze bij elkaar hoorden wuifde ik dat de M3 voor mocht. Achter het stuur van de M3 zat Ton Roks. Eens kijken of ik die twee Nederlandse sportwagens bij kon houden. Uiteraard liepen ze het eerste stuk uit omdat de acceleratie met > 300 PK iets sneller verloopt dan met 160 PK. Bij Hatzenbach zat ik echter al weer vlakbij de kofferbak van de M3. Het moet een rare gewaarwording zijn: rijdend in een GT3 of M3 CSL en dan heb je zo’n oud rood gebakje op je kofferbak zitten. Voor een GT3 of M3 gingen ze niet echt super hard, maar langzaam gingen ze toch ook niet. Ze reden zo’n beetje mijn snelheid waarbij ze uiteraard op de diverse rechte stukken wat uitliepen. Tot op de finish zat ik met een big smile vlak achter beide wagens. Duidelijk was dat de GT3-bestuurder, waarvan ik niet wist wie het was, wel van wanten wist aangezien hij de GT3 in bepaalde stukken duidelijk expres dwars de hoek om zette. Na afloop van de ronde mijn 205 bij hun wagens geparkeerd en zodoende kwamen we al snel aan de praat. Een minuut of 15 met beide bestuurders staan praten over de Ring en van alles en nog wat en toen werd me al duidelijk dat de tweede persoon wel vaker op een circuit reed. Beiden kwamen zeer sympathiek over en gaven toe de baan niet zo goed te kennen. Toen de tweede bestuurder mij vroeg of ik een ronde mee wou om te navigeren hoefde ik uiteraard niet lang na te denken. Normaliter stap ik niet zo maar bij iedereen in, maar ik had in mijn ronde daarvoor al gezien dat deze man wel een potje kon sturen. Welke van de twee auto’s het werd wist ik toen nog niet, maar Ton wilde deze ronde graag in de GT3 dus wij zouden de M3 CSL pakken. “Yes”, dacht ik toen omdat ik al ooit eerder een ronde in een GT3 had meegereden en ik de M3 CSL een aantal keren voorbij heb zien komen. Heerlijk die sound met dat tussengas bij het terugschakelen. De M3 CSL is een lichtere uitvoering van de M3 en kost absurd veel meer (121.000 E versus 79.000 E) dan deze 360 PK leverende M3, dus de kans op een passengerlap in deze auto is niet zo heel groot. Deur open en ik kon plaatsnemen in de heerlijke kuipstoelen. De met carbon afgewerkte deuren dicht en het feest kon beginnen. De bestuurder zette de met flippers te bedienen bak op de sportstand, en DSC uit. De CSL was nog erg nieuw want hij had pas 2.100 km gelopen.Dat wordt fun dacht ik toen al. Rijdend naar de pionnen vroeg ik bij wie ik in de auto zat. “Paul van Splunteren” was zijn antwoord. Toch wel een van de bekende Nederlandse autocoureurs die o.a. nu meerijdt in het internationale Clio V6-geweld. Mijn ronde kon toen al bijna niet meer stuk. Paul meldde mij dat Ton ook een passagier had. Het was een lange volgens hem. Toen wist ik genoeg: Maurice.
Paul gaf mij aan hoe hij het liefst zou zien dat ik de bochten noemde. Medium, haaks, vol gas etc. Op weg naar T13 zat de gang er al aardig in. Ik kon me niet voorstellen dat Ton dit bij zou houden en dat bleek ook wel want bij Flugplatz was de GT3 al uit onze spiegels verdwenen. Flugplatz vond Paul eng volgens eigen zeggen, maar daarna ging het steeds beter. Hij luisterde goed naar mijn aanwijzingen, waarbij ik uiteraard wel een grote marge aan hield. Vol gas in mijn 205 is namelijk wat anders dan vol gas in een M3 CSL. Aremberg is qua aanrijden vrij overzichtelijk en dus gebruikte Paul het volle remvermogen. Erg indrukwekkend moet ik zeggen. De Fuchsrohre naderend vroeg hij of hij in daar moest remmen. Gezien zijn snelheid zei ik dat het niet nodig was, een “wauw” was zijn reactie nadat we door de compressie gingen. De rest van de ronde ging prima. Bergwerk stuurde hij mooi laat in en de Steilstreckecurve zette hij volledig in de rook door er helemaal dwars doorheen te gaan. Karussell gewoon binnendoor met deze splinternieuwe wagen en ook op de rest van de baan werd de wagen niet gespaard. Op het stuk na de sprongheuvel bij Pflanzgarten zei ik dat hij precies rechtdoor kon rijden. Zo gezegd zo gedaan en helemaal wild van enthousiasme arriveerden wij op het rechte stuk. Hij was als een kind zo blij en schudde mij de hand om mij hartelijk te bedanken voor de navigatie. Het ging stukken sneller dan de ronde daarvoor en dat is voor een coureur natuurlijk erg gaaf. Ton en Maurice kwamen toch wel een stuk later aan in de GT3 maar dat is niet zo vreemd. Een hoofdredacteur kun je natuurlijk niet vergelijken met een autocoureur.
Ik heb niet zo heel veel ervaring met dit soort PK-bommen, maar het geluid van de CSL is echt supergaaf. Opschakelen en terugschakelen met de flippers aan het stuur gaat razendsnel. Opschakelen resulteert in een flinke schop in de rug en in de bocht voel je de banden echt happen naar grip. Dwars zetten lijkt een eitje met deze M3, alhoewel er natuurlijk wel een goede coureur achter het stuur zat. Ben niet zo'n BMW-fan, maar deze CSL zou ik maar al graag hebben voor Ring-gebruik. Bij aankomst was de baan wederom dicht en na wat nagekletst te hebben met Paul en Ton zijn we huiswaarts gegaan. De Mac bij Venlo rondde deze wederom zeer gave dag af. De ronde in de CSL zal ik in ieder geval niet snel vergeten. |
