Ringverslag 31 augustus 2003



Helaas was onze zomervakantie in het water gevallen doordat we twee weken eerder terug moesten komen in verband met rugklachten van mijn vriendin. Ik had me daarom voorgenomen om toch een beetje vakantiegevoel te krijgen door af en toe naar de Ring te gaan. Afgelopen woensdag had ik de smaak weer goed te pakken doordat onder andere mijn auto weer goed liep en dus had ik besloten om zondag nog maar een keer te gaan. Woensdag was ik er om 8.00u en dat was heerlijk. Om 5.15u opstaan was minder, maar dat ben je snel vergeten als je om 10.00u al enkele rondes gedaan hebt waarbij het lijkt of je een privé-circuit hebt. Ook vandaag was het plan om om 8.00u aanwezig te zijn. Toen ik bij Kerpen was kreeg ik een SMS van Maurice dat hij net Aachen uit was. Hij zat dus een flink stuk achter me. In verband met de herrie die mijn 205 maakt hou ik het ook op een lege autosnelweg meestal bij een maximum van 150-170 km/uur. Dit voorkomt hoofdpijn en hiermee ben ik toch aardig rap op de Ring. En leeg was de snelweg vandaag. Op de gehele A1 heb ik slechts drie andere auto’s gezien.

Maurice rijdt zich altijd het licht uit de ogen met 200+, dus toen ik vlakbij de Ring was zag ik het groene gevaarte al in mijn binnenspiegel opdoemen. Even tanken en op naar de start. Om 7.45u was het volledig uitgestorven.

Om 8.00u ging de baan open en slechts één motorrijder ging ons voor. We waren in ieder geval de eerste auto’s van die dag. In deze eerste ronde constateerden we dat de baan er helemaal droog bij lag en zodoende kon het tempo in de tweede ronde omhoog. Door de koude lucht (6 graden) liep mijn motor als een trein. De compleet lege baan zorgde voor een heel mooi rondje.

Na deze twee rondes toch maar even rust genomen en een kop koffie gedronken. Fabian was ook al aanwezig om met zijn aantal rondes dit jaar over de 600 heen te gaan. De bestuurder van de 968 waar ik woensdag een halve ronde hing even de hand geschud en toen was het tijd voor een volgende serie van twee rondes. Met Maurice meerijdend viel me op dat zijn auto veel meer glijdt dan mijn 205 ondanks dat beide onderstellen, banden en bandenspanning gelijk zijn. Waarschijnlijk zit het verschil in het feit dat ik een gelaste kooi in mijn auto heb en Maurice geen kooi. In de volgende serie van twee rondes werden we in mijn auto wederom geconfronteerd met onwillende motorrijders. Ondanks dat ik een stuk sneller was, vond een motorrijder het nodig om meer dan een halve ronde op een paar meter voor mij te rijden. Lang leve de jaarkaart en op naar een volgende ronde. Deze ronde was er wederom één die je doet denken dat je een eigen circuit hebt. In geen velden of wegen waren auto’s of motoren te bekennen. Inmiddels was Arie met zijn Cayenne Turbo ook gearriveerd. Wat een enorm gevaarte is dat. Helaas geen ronde meegereden, maar wie weet komt dat nog ooit.

Een rondje over de parkeerplaats bracht ons de standaard parkeerplaatsvulling: stapels Porsches 911 in alle vormen en maten vergezeld van auto’s van allerlei pluimage. Ook de Polizei was op bezoek en zoekende naar auto's waar iets onreglementairs aan was. Onderstaande Corrado was de sjaak omdat zijn velgen wat ver naar buiten stonden.

Maurice vroeg of ik een ronde in zijn auto wilde rijden. Normaal gesproken zou ik niet zo snel in andermans auto over de Ring gaan rijden, maar aangezien ik al > 200.000 km in een 205 achter de rug heb, weet ik wel ongeveer wat met zo’n auto wel en niet kan. Daarbij leek het me wel leuk om het verschil te voelen  tussen een standaard (weliswaar met 16V-blok) 205 en een voor de Ring geprepareerde 205. In bochten merkte ik duidelijk dat mijn 205 stukken stijver is doordat de kont van de 205 van Maurice veel eerder om komt. Verder voel je de auto veel meer torderen op grote dwarsrichels. Beide 205-jes zijn voorzien van een 306-remsysteem maar Maurice heeft de hoofdremcylinder van een 306 gemonteerd terwijl ik nog met de standaard hoofdremcylinder rondrij. Dit verschil was duidelijk merkbaar. Mijn pedaal heeft een ietwat loze slag terwijl bij de 205 van Maurice iedere aanraking met het pedaal een flinke vertraging tot gevolg heeft.

Zoals altijd gingen we voor het middageten naar Hannes. De binnendoorweg wordt met de vele kuilen steeds slechter dus zijn we maar via het circuit gegaan en hebben de uitgang Breidscheid genomen. Bij Hannes was helaas geen parkeerplaats, maar bij de Aldi des te meer.

Na het eten was het foto-time. Via de ingang Breidscheid en het circuit weer naar boven gereden. Onderweg kwamen we nog een platte witte Porsche tegen. Bij het uitkomen van de Karussell had hij een flinke zwieper gemaakt want zowel voor-zij als achterkant zaten in elkaar. Bij de Karussell lag het hierdoor vol met olie, maar met zand was dit snel netjes opgeruimd. Gelukkig had e.e.a geen baansluiting tot gevolg. Op naar een mooie fotolokatie. Schwalbenschwanz zou het worden. Gelukkig was de slagboom open wat ons weer een stuk wandelen scheelde. De hele dag is de baan open, maar net als wij foto’s wilden gaan maken ging hij weer dicht. Een motorrijder was in de Karussell onderuit gegaan waardoor ook aan de binnenzijde van de Karussell een oliespoor lag. Het kijken naar een leeg stuk asfalt leek ons ook niet alles, dus we hebben maar een wandeling in de omgeving Galgenkopf, kleine Karussell en Schwalbenschwanz gedaan. Toen we de baan overstaken bij Schwalbenschwanz viel ons pas op hoe slecht het asfalt daar is. Het zit vol met hobbels die schokdempers en banden vreten.

Eenmaal bij Galgenkopf ging de baan weer open. Op de terugweg naar onze fotolokatie bij Schwalbenschwanz ook nog maar wat foto’s gemaakt bij de kleine Karussell.

Schwalbenschwanz is mij goed bevallen qua fotolokatie. Je staat redelijk dicht bij het verkeer en kunt mooie actiefoto’s maken. Dat onderstaande foto’s niet allemaal even scherp zijn ligt dan ook meer aan de fotograaf dan aan de fotolokatie. Op de tweede foto zie je hoe Sabine de Ringtaxi ligt driftend door Schwalbenschanzs gooit.

Na de fotosessie was het al weer bijna 16.00u dus tijd voor weer wat rondes. Reed ik in de eerste rondes van de dag nog eenvoudig weg bij Maurice, in de loop van de dag kreeg hij het ritme steeds beter te pakken. Op sommige stukken zoals T13, Fuchsrohre, Breidscheid en Kesselchen was het voor Maurice echter met geen mogelijkheid bij te benen. In de tweede ronde van deze sessie was Maurice achter mij rijdend bijna getuige van een motorrijder die zijn helm op mijn rechterportier wou afdrukken. We naderden beiden een groep van drie motorrijders en bij de linkerbocht na T13 bleven de motorrijders heel ver rechts om mij ruimte te geven om binnendoor te steken, dacht ik. De voorste motorrijder maakte volgens Maurice een stuurfout en probeerde die te corrigeren. Ik zat zo’n 3 meter links van de motorrijder maar ondanks dat presteerde hij het om bijna in mijn rechter portier te rijden. Gelukkig liep alles goed af, maar het mooiste was nog dat de sukkel met een afkeurend vingertje naar mij zwaaide.

Terug op de parkeerplaats kwamen we weer van alles tegen: van Golf met tijgervel-bekleding tot twee Dodge Vipers. Je kunt het zo gek niet bedenken of het stond er tussen. Het kenteken van de Viper was met gevoel voor humor aangepast. De blauwe Viper werd overigens op weg naar huis bestuurd door een dame. Tenslotte viel onze blik op één van de Caterham-achtigen. Wat nou stoel? Gewoon wat plastic, wat tape en met je kont zittend op het harde metaal je rondes doen. Gekke lui die Engelsen.

Ik had inmiddels al 10 probleemloze rondes gedaan. Vanaf ronde 5 begon echter af en toe het lampje van het remvloeistofnivo te branden. Aangezien ik op mijn voorste remblokken slijtindicatoren heb waarbij een ander lampje op het dashboard gaat branden, moesten de achterste remblokken aan het opraken zijn. Voorafgaand aan een Ringdag meet ik altijd de remblokdikte op om de slijtage een beetje in de gaten te houden. Voor aanvang was de dikte achter 2 mm. Niet veel maar aangezien ze standaard 5 mm zijn, leek het voldoende te zijn voor vandaag. Voor de zekerheid neem ik echter altijd maar een set voor- en achter remblokken mee. Controle van het nivo in het vaatje toonde dat het nivo nog niet schrikbarend laag was. Het nivo van de olie van Maurice echter wel. Een defecte keerring zorgt voor een fors olieverbruik waardoor Maurice genoodzaakt was om voor de belachelijke prijs van 18 Euro een liter olie te kopen.

In één van de laatste rondes van de dag naderde op Aremberg een wit oud model 3-serie. Aangezien hij flink zat te duwen liet ik hem netjes voorbij. Wat hij daarna echter presteerde sloeg alles. Bij iedere auto die in het groepje voor ons zat probeerde hij zijn auto er naast te zetten. Sorry, maar dit soort gedrag sloeg echt nergens op. We zijn in de Touristenfahrt en niet in het F1-circus. Snel was hij helemaal niet want net na Bergwerk ben ik hem gepasseerd en heb hem niet meer terug gezien. Later op de parkeerplaats zagen we dat er een broekie van een jaar of 18 achter het stuur zat. Trieste figuren rijden er soms rond op de Ring.

Op de parkeerplaats was het inmiddels wat rustiger geworden, maar ondanks dat was de streckensicherung nog immer vrij streng wat betreft camera-gebruik. Zo moest de passagier van deze GT3000 haar camera inleveren. Na afloop van het rondje kon ze hem weer ophalen. De gele 911 was voorzien van een leuk hertje op de bijrijdersstoel en in de verte reed nog een Lamborghini Diablo.

Rond een uur of zes vonden we het welletjes geweest en was het tijd voor de laatste serie van twee rondes. Maurice startte de eerste ronde ver voor mij dus ik heb hem de hele ronde niet gezien. De tweede ronde had ik het doel om achter Maurice aan te rijden wat tot op heden vrij eenvoudig gaat met mijn 205.  Ik wilde eens kijken op wat voor een rondetijd hij nu zit. Uiteraard wist hij zelf niet dat ik de stopwatch op mijn horloge ingedrukt had. Bij een bocht of vijf moest ik duidelijk inhouden maar tot Kesselchen ging het aardig gelijk op. Daar liet hij mij voorbij waardoor mijn klokplan in duigen viel. Toch maar de stopwatch aan laten staan en hij stopte op 8”52. Maurice zat bij het opkomen van het rechte stuk een seconde of 10 achter me dus voor hem zal het iets meer dan 9 minuten geweest zijn. Niet dat je er iets mee kunt, maar toch leuk om te weten dat je met een beetje opgepepte 205 toch onder de 9 minuten grens kunt duiken. Met een lege baan, goede remmen en semi-race-banden denk ik dat een 8”30 er wel in moet zitten. Wie had dat ooit gedacht toen ik mijn eerste rondes met de 205 deed in 10-11 minuten?

Al dit gerace eist echter ook zijn tol. Met name remmen en banden krijgen enorm op hun donder. Bij Maurice zijn de zijkanten van de banden flink afgesleten, maar bij mij beginnen nu stukken met rubber uit de band te vallen. Ook het profiel is inmiddels flink opgeruwd.

Hopen dat ze het tot het einde van dit seizoen redden, maar ik betwijfel het. Voor een volgende Ringdag zijn ze echter nog goed genoeg. Dus remblokken achter vervangen en weer op naar de Ring. Wanneer precies weet ik nog niet, maar in ieder geval in september. Op de heenweg werd ik getrakteerd op een zonsopgang en op de terugweg op een zonsondergang.

Een mooie afsluiting van een dag Ring dat gekenmerkt werd door relatief veel eigen rondes (15). Controle bij thuiskomst leerde dat er nog slechts 0,2 mm voering over was van de achterste remblokken. Ik heb ze direct vervangen zodat ik er het volgende Ringbezoek weer tegenaan kan.