|
Ringverslag 7 september 2005
De buitentemperatuur steeg erg snel en om de bocht kreeg ik de zon vol op de voorruit. Vervolgens besloegen in twee seconden al mijn ramen. Ik zag geen hand meer voor ogen en aangezien ik wist dat er geen verkeer achter me reed ben ik vol op de rem gaan staan om zodoende te voorkomen dat ik in de vangrail zou belanden. Tegelijkertijd de ruitenwissers met sproeiers aangezet om zodoende te proberen om wat zicht te krijgen. Gelukkig werkte dat zodat ik weer wat kon zien. Rustig rijdend met een hartslag van zo'n 180 ben ik richting Ring verder gereden. Ik heb geen idee waar het door kwam (waarschijnlijk extreem temp.verschil, vochtige lucht en zon) maar ik heb er wel even een hartverzakking van gekregen zoals ik die op de Ring nog nooit gehad heb. De parkeerplaats was nog heerlijk leeg rond 8.00u. Race-schoenen aan, handschoenen aan, helm op, nekkraag om en de baan op. Het was lekker rustig met vangrailwerkzaamheden bij Brünnchen.
Het nieuwe remsysteem bestaande uit 307 remklauwen, Brembo-schijven, standaard blokken en een 406 hoofdremcylinder zou vandaag zijn Ringdoop krijgen. Uiteraard heb ik de eerste rondes rustig aan gedaan om een beetje het gevoel en vertrouwen te krijgen in dit nieuwe spul. Bij Breidscheid begon de boel aardig te ruiken, maar da's niet zo vreemd met blokken die nog maar nauwelijks zijn ingeremd. De remdruk bleef echter aanwezig. Omdat het zo'n mooi weer was met een lege baan heb ik er direct nog maar een ronde achteraan geplakt. Onlangs heb ik een nekband aangeschaft vanuit veiligheidsoogpunt maar tot op heden vind ik het geen succes. De nekband zorgt ervoor dat je hoofd minder kan bewegen en bij een eventuele crash is dat van groot belang voor eventueel rug/nek-letsel. Marnix is één van de weinigen die er mee rond rijdt op de Ring.
Je hoofd kan inderdaad minder bewegen en heeft wat meer steun maar daar zit ook direct één van de problemen. Ik kon mijn hoofd niet vrij draaien waardoor met name het kijken in de rechter buitenspiegel bemoeilijkt werd. Ik heb die spiegel dan ook iets naar binnen bijgesteld om dit te compenseren. Het tweede nadeel vond ik dat je door de nekband ietwat gedwongen voorover moet zitten omdat je nekband achter tegen de stoel aan komt. Zoals je op de foto kunt zien steekt de nekband iets verder naar achteren dan de helm. Als derde nadeel vond ik het feit dat band bij mij na twee rondes 90 graden gedraaid was. Doordat hij klem tegen de helm zit en je zo nu en dan met je hoofd draait gaat de band draaien. Tenslotte vond ik het wel erg warm met zo'n band om je nek. Ik zat me er twee rondes aan te ergeren en dat kom je concentratie niet echt ten goede. Wellicht is een kwestie van gewenning, maar de rest van de dag heb ik hem niet meer om gehad. Het volgende bezoek zal ik het nogmaals proberen. Nadat ik de nekband na de tweede ronde af had gedaan had ik wel weer het gevoel dat ik iets miste. Desondanks ging het rijden weer lekker. De lijnen (voor zover ik ze ken) waren goed te rijden doordat er weinig ander verkeer op de baan was. De zwarte 911 op onderstaande foto gaf aardig gas en ik kon net bij hem blijven. In de bochten durfde hij (ondanks zijn sterk negatief camber op de voorwielen) niet zo hard waardoor ik weer de mogelijkheid om bij hem in de buurt te komen.
Na vier rondes maar even een pauze genomen omdat enerzijds de benzine aardig op begon te raken en anderzijds had ik wel wat behoefte aan wat drinken. Zo'n Scuderia-dag is echt te gek voor woorden. Op weg naar het tankstation kwam ik drie auto's tegen die op korte afstand van elkaar reden: een Ferrari F430, een Lamborghini Gallardo en een 911 GT3. Waar maak je zoiets nog mee op de openbare weg. Ook de parkeerplaats was één groot auto-droom-paleis waarbij je bijkans struikelde over de Porsche GT3-RS. De mensen worden wel steeds a-socialer aangaande parkeerplaatsen reserveren. Het is dat er plek genoeg was, maar anders had ik daar toch mooi een onderdeel aan de kant geschoven om daar mijn auto te parkeren. De op sommige plekke hoge stoepranden verrasten weer een aantal auto's.
In de vijfde ronde kwam ik achter een rode race-mini terecht, maar hij was goed bij te houden. Ik had er eventueel wel voorbij gekunt, maar ik vond het wel leuk om achter het springerige rode ding mijn ronde af te maken. De chauffeur vond het minder want hij gunde me op het rechte stuk geen blik waardig. Tja, van dat soort figuren heb je er altijd bij. Ze komen met een complete bus inclusief race-uitrusting, reserveren een aantal parkeerplaatsen, rijden in een race-geprepareerde Mini en worden vervolgens wel door een Nederlandse nobody in een oud Peugeootje voorbij gereden, maar een blijk van waardering kan er niet vanaf....
Ook in ronde 6 tot en met 8 was het nog relatief rustig op de baan alhoewel je wel kon merken dat het 10.00u geweest was. Vanaf 10.00u kunnen de Scuderia-cursisten hun gang gaan op de baan en dan wordt het uiteraard wat drukker. Dergelijke vrij-rijden-dagen staan nogal discutabel bekend. Er zou a-sociaal gereden worden en er zouden veel ongelukken gebeuren. Vandaag was dat in ieder geval niet zo. Er werd wel belachelijk hard gereden, maar er er werd ook netjes gereden. Uiteraard gebeurden er wel een paar ongelukjes, maar die waren niet noemenswaardig. De Gallardo die bij de steilstrecke-curve zijn complete rechter kant in elkaar reed was waarschijnlijk wel de kostbaarste. Na tien rondes vond ik het leuk geweest en ben ik even op bezoek gegaan bij Fabian in Breidscheid. Er was echter geen Fabian te bekennen dus heb ik maar wat foto's staan maken totdat hij er aan kwam. De zwarte Gallardo was toen nog in één geheel. Ook wel apart was het moment waarbij een 911-rijder rechts de streckensicherung voorbij wilde gaan. De Mercedes ging echter net naar rechts dus het was bijna raak.
Uiteindelijk kwam Fabian eraan en na geklets met o.a. Vincent over zijn Alfa 75 V6 ben ik weer verder gegaan. Vincent reed tegelijk met mij de baan op en het leek me wel aardig om eens achter zo'n Alfa aan te kachelen. Omdat het zijn eerste Ringbezoek was met de Alfa deed hij het rustig aan waardoor ik hem eenvoudig kon volgen. Opvallende zaken aan de Alfa waren de minimale benzinelekkage, de vonken van de uitlaat onder de auto uit bij de sprongheuvel en zoals het een echte Alfa betaamt het regelmatig pluimen uit de uitlaat. Ondanks dat er 20 mensen van het forum nurburgring.nl zouden komen heb ik er maar weinig gezien. Onderstaande F430 was ook snel bezig waarbij de achterdiffusor de grond raakte in Breidscheid.
Omdat er op de parkeerplaats weinig anders te zien was dan Porsches en Ferrari's heb ik mijn rond weer afgemaakt en ben er in Breidscheid af gegaan om via een niet geheel legale weg naar Aremberg te rijden. Ik had weinig zin om te lopen met dit warme weer dus ben met de auto tot aan de bocht gereden. Sommige mensen hebben in die bocht alle tijd om nog even naar de fotograaf te zwaaien. Eén daarvan was Willem Jan in zijn knakenbak. De BMW ziet er niet uit, maar hij gaat er wel rap overheen en hij zal er ongetwijfeld veel plezier aan beleven en daar gaat het uiteindelijk om.
De strakke oranje 964 hierboven was helaas aan het einde van de dag niet meer strak door een aanraking met de vangrail. Ik had het vrij snel gezien bij Aremberg en ben toen via een andere route weer richting de eerste bocht van Hatzenbach gereden. Het is één van de mooiere bochten om foto's te maken omdat je echt snelheid ziet in de auto's. Ondanks dat ik niet kan wedijveren met de figuren met peperdure digitale spiegelreflex-camera's met nog duurdere lensen hoor je mij niet klagen over de resultaten met mijn betrekkelijk eenvoudige Fuji-toestel. De 350 Z hieronder is er één van het spectaculairste type. Ik heb geen idee hoeveel pk het apparaat heeft, maar de met een kompressor getooide Nissan gaat er met een angstaanjagende huil en snelheid vandoor. Erg mooi, maar ongetwijfeld ook duur spul.
Het was weer treintje rijden met Ferrari's. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden hoeveel peperdure auto's je hier rond ziet rijden. Je vraagt je echt af waar die mensen het allemaal van betalen.
Mijn remmen bleven de afgelopen 10 rondes stinken dus ik had een vermoeden dat de blokken wel eens ver op konden zijn. Ik ben op zoek gegaan naar een stukje schaduw om mijn wil eraf te halen en de blokken eens goed te bekijken. De blokken bleken echter nog vrijwel even dik als voorheen dus het lijkt mee te vallen met de slijage. Ik vraag me dan wel af waar al dat remslijpsel vandaan komt. Mijn hele velg zit er inmiddels vol mee.
De klok was inmiddels 12.00u gepasseerd en de baan stroomde leeg omdat velen gingen eten. Dat was voor mij reden om het eten nog even uit te stellen en wat rondes te doen op een vrijwel lege baan. Op sommige plekken was gele vlag-situatie, maar het was allemaal veel minder dan op een reguliere zondag. Marius stond helaas ook stil net na Aremberg met wat motorische pech. Het vertrouwen in de remmen steeg met de ronde. Met de grotere diameter schijven, de dikkere schijven en de andere hoofdremcylinder heb ik een goed systeem er onder te zitten. Door de andere hoofdremcylinder heb ik veel meer gevoel in het pedaal dan met de standaard cylinder in combinatie met het 306-remsysteem. Remmen tegen het blokkeren aan is een stuk eenvoudiger waardoor mijn rempunten een stuk later liggen dan voorheen. Het vinden van de ideale rempunten vond ik een lastig iets waar ik de hele dag een beetje naar aan het zoeken ben geweest. Soms remde ik wat te vroeg en soms wat te laat waardoor de ingangssnelheid van de bocht weer te hoog was. Al met al ben ik er echter zeer tevreden over. Circuit-rijders met een 205 of 309 kan ik dit systeem dan ook van harte aanbevelen. Wellicht dat het met sportieve blokken nog beter remt, maar dat zal de tijd moeten leren. Hannes was rond 14.00u aan de beurt en na 12 rondes in deze hitte smaakte het bord eten met de grote Cola voortreffelijk. Naast het financieel voordeel van een jaarkaart heeft de jaarkaart ook als voordeel dat je niet via die stuiterweg van de start naar Breidscheid hoeft, maar dat je dat via de baan kunt doen. Ik maak daar dan ook gretig gebruik van en ben na het eten via de baan rustig naar boven gereden. Met een volle maag direct vol op het gas over de baan leek me ook niet alles dus ben ik maar weer een rondjes parkeerplaats gaan doen.
Geel is tegenwoordig in getuige bovenstaande Gallardo, de enigzins aangepaste RS4 en de GT3 daar achter. Uiteindelijk kwam ik toch nog wat Nederlanders tegen. Ik heb vervolgens nog een rondje of vijf als ringtaxi gespeeld met allerlei ring-enthousiastelingen op de bijrijdersstoel. Ik zou niet weten hoe ze allemaal heten, maar leuk vonden ze het wel. Het blijft leuk om anderen een plezier te doen met zo'n rondje. Ik rij mijn rondes toch wel. Voor de mensen die het bordje "Omnibus am Strecke nog niet gezien hebben": hieronder staat een foto van de paal zoals die staat tussen de rechter toegang voor de auto's en de rechter toegang van de motoren.
Rond 19.15u vond ik het leuk geweest en ben ik richting huis gegaan. Onderweg naar de A1 even getankt waarbij een Nederlandse Ferrari F355 voorbij kwam rijden toen ik net instapte. Even later reed ik er achter en konden mijn oren genieten van het heerlijk geluid wat die Ferrari kan produceren. Met name de inhaalmanoeuvres waren bijna kippenvel-verwekkend. Het is weliswaar niet het geluid van die F355, maar dit geluidsfragment (rechter muisknop en opslaan als) geeft een aardig beeld van het geluid. Uiteraard was er met mijn 160 paardjes tegen zijn 380 stuks weinig bijhouden aan, maar ik kon toch iedere keer bijkomen. De A1 op vloog hij ook van me weg, maar aangezien hij met 160 verder reed kwam ik langzaam dichterbij.
Net op de A1 wees hij met zijn wijsvinger naar een parkeerplaats. "Die zal me wel kennen via mijn site" dacht ik toen. Ik heb hem maar gevolgd want ik zag weinig kwaads in deze actie. Eenmaal uitgestapt gaf de bestuurder mij een hand. Ik dacht zijn gezicht al te herkennen, maar kon me niet even herinneren waarvan. Toen hij vertelde dat ik hem ca. 1 jaar geleden een keer had geholpen met het dicht maken van het raam van zijn Golf ging bij mij pas een belletje rinkelen. We hebben zo'n 15 minuten staan kletsen en zijn daarna gezamenlijk richting Nederland gereden. Helaas ging hij bij de parkeerplaats Bedburger Land eraf dus toen was het geluidsfeest over.
Rond 21.00u was ik thuis en helemaal gesloopt door de lange warme dag en de 17 rondes Ring. Het was echter een mooie dag met aparte momenten op zowel de heen als de terugweg. Nog 10 dagen en dan zit ik er weer een heel weekend. Ik heb er nu al zin in. |
