Ringverslag 5 t/m 10 september 2006

 

Dinsdag:
De Scuderia-woensdag kwam er weer aan dus het was weer tijd voor een Ringtrip. Begin dit jaar had ik die woensdag al gemist door drukte op het werk, maar nu moest het er toch weer van komen. Zoals in het vorige verslag te lezen was, heb ik mijn thuis gevonden op camping Viktoria-Station in Kreuzberg. Omdat ik me ten doel had gesteld om woensdag om 8.00u bij de start te zijn, leek het me wijs om dinsdag na het werk alvast naar de camping te rijden. Aangezien mijn vriendin Sabrina nog moest werken op woensdag zou zij op woensdagavond komen. Dinsdagavond tentje opgezet en nog even lekker warm gedouched.

Woensdag:
Om 7.00u ging de wekker, maar toen ik de rits van de tent open deed zakte de moed mij in de schoenen. De hele omgeving zat onder de dikke mist. Omdat het weer nergens veranderlijker kan zijn dan in de buurt van de Ring ben ik toch maar opgestaan. Rond achten was ik "oben" zoals Christoph van de camping dat zegt en er was warempel geen mist te bekennen. Op de parkeerplaats stonden een auto of vijftien dus het moest wel heerlijk zijn om te rijden. Ron was ook al weer van de partij met een stel Alfa's.

Tot mijn verbazing was de baan 100% droog terwijl het overal rondom de Ring hartstikke vochtig was. De eerste rustige ronde ging dan ook heerlijk. In de tweede ronde had ik het tempo iets opgevoerd, maar bij stevig aanremmen trilde het stuur me bij wijze van spreke uit de handen. Vreemd aangezien de remblokken bij de controle op maandag nog ruim voldoende dik bleken. Een paar keer keikhard remmen tot het blokkeren toe loste het probleem gelukkig op. Het trillen was aan het einde van de ronde voor 95% voorbij.

Eenmaal voorbij de pionnen in de derde ronde zag ik de zwarte Engelse Ringpug achterop komen. Ik herinnerde me dat bestuurder Gary me een week geleden een PB-tje had gestuurd via het Touristenfahrer-forum, maar ik had nog geen tijd gehad om te antwoorden. Aangezien ik wist dat hij redelijk ervaren is, besloot ik om achter hem aan te rijden en eens te kijken hoe een 205 eruit ziet die stevig over de Ring gesleurd wordt. Het was een vermakelijke ronde zonder verkeer waarna we nog even de handen hebben geschud en na hebben gepraat over de 205, de Ring en mogelijk upgrades. Hij heeft ook een tijd een WRX STI gehad, maar de 205 vond hij toch veel leuker voor op de Ring. Hij had via via gehoord dat als hij een 205 zocht die redelijk rap over de Ring ging, dat hij bij mij moest zijn. Uiteraard hoort daar een passengerlap bij die voortreffelijk verliep: geen verkeer, (voor zover ik ze ken) goede lijnen, geen kerbaanrakingen op plekken waar het niet hoort etc.

Time flies when you're having fun dus het was al snel weer 9.00u waarna de parkeerplaats langzaam vol begon te stromen met allerlei exclusief spul. Ieder type Porsche was wel vertegenwoordigd dus opsommen heeft geen zin. Andre was ook al vroeg uit de veren en was ook al van de partij. Nadat we een kop koffie hadden gedaan met Henri (M3 CSL) en een Adam met zijn Ruf CTR had ik de eer om op de passagiersstoel van Andre plaats te nemen.

Ik had de gele 993 uiteraard al diverse malen brullend voorbij horen komen, maar van meerijden was het nog niet gekomen. Voor de wat minder bekende Ringers: het gaat dus om onderstaande atmosferische 993 die volledige geprepareerd is voor de Ring en met zo'n 400 PK bij akelig hoge toerentallen momenteel tot de snelsten am Ring behoort.

Instappen, vastsnoeren en vervolgens wordt het monster gestart. Het klinkt allemaal nog redelijk beschaafd, totdat de auto in zijn 1 gezet wordt. Ik moest even denken aan de passengerlap met Ron in zijn 75. Het ding rammelt als een oude Alfa waarbij de tandwielen los in de bak liggen. Je kunt nog net met elkaar praten, maar het scheelt niet veel. Oorzaak is gelegen in het feit dat alles wat van rubber is in een 993 bij deze auto vervangen is door massief spul. Om wat minder in het oog te springen bij de marshalls die ook zo nu en dan aan het geluid denken, gaat het gas er pas na de Antoniusbrücke op. De manier waarop dat gaat is echt bijna niet te beschrijven. De 911 klimt zo enorm snel in toeren dat je in no-time in zes zit met snelheden waarvan ik in mijn 205 alleen maar kan dromen. De snelheid bij het insturen is ook bijna niet van deze wereld. Met mijn licht 205-je kan ik 911-jes in de rechte lijn uiteraard niet bijhouden, maar in de bochten is dat meestal geen probleem. Niet bij deze 993 want hij gaat door Hatzenbach heen alsof hij op rails ligt. De rest van de ronde heb ik me zitten te verbazen over de rust en de ogenschijnlijke eenvoud waarmee Andre de 993 over de baan jaagt. Tussengas bij terugschakelen geeft hij alsof het normaalste zaak van de wereld is. Als ik zoiets één keer probeer lig ik waarschijnlijk direct in de vangrail omdat ik teveel gas geef.

Uitkomend bij Bergwerk raakt de 911 heel even de kerb, maar Andre vangt hem op alsof hij zoiets 10 keer per uur doet. Elders raken we ook een kerb waarbij ik me verbaas over het feit dat de 911 niet van de kerb afstuitert, maar de kerb netjes absorbeert. Navraag bij Andre leerde dat het in de progressieve vering zit die harder worden naarmate de auto dieper ingeveerd is. De tweede ronde was ook genieten met de hoofdletter G. Wellicht het mooiste is om Andre bezig te zien met een brede grijns op zijn gezicht en zo nu en dan een oerkreet als een bocht helemaal naar wens is genomen. Hij is als een kind in een enorme speelgoedwinkel. Ondanks dat ik vond dat de 911 heerlijk stabiel lag, was e.e.a. nog niet helemaal 100% naar de zin van de kritische bestuurder. Iets te veel onderstuur bij het insturen van de bocht en bij het uitkomen van de bocht iets te veel overstuur. Erg gaaf als je een auto zo goed kent dat je dergelijke details eruit pikt en ook nog weet hoe e.e.a op te lossen. Het geluid van de auto is (zeker met het raam een beetje open) fenomenaal en ongetwijfeld wat aan de hoge kant voor de Touristenfahrt. Na afloop van deze twee rondes moest ik even bekomen van de adrenalinekick voordat ik weer verder ging met zelf rijden. In de afgelopen jaren ben ik met oa. een GT3, 964 RS, M3 CSL e.d. meegereden, maar dit was toch echt wel mijn mooiste passengerlap-ervaring ooit. Andre harstikke bedankt!

Mijn vijfde ronde van de dag bracht mij weer met beide benen op de grond. Een vermogenstekort van hier tot Barcelona, ogenschijnlijk onderstuur ohne ende etc. Nee, zo'n volledig geprepareerde 911 is toch wel andere koek. De zesde ronde was echt weer een Scuderia-ronde. Ik reed met mijn 89-er 205 met inmiddels 350.000 km op de klok vrolijk achteraan in een rij met daarin een GT3 RS, 996 Turbo, F430 en de eerder genoemde Ruf. De GT3 RS en de Ferrari verdwenen op een gegeven moment aan horizon, maar de 996 en de Ruf (met Niek op de passagiersstoel volgens mij) ben ik voorbij gegaan met mijn oud karretje. Op de parkeerplaats was uiteraard weer allerlei leuk spul te vinden. Met name het hoge Ferrari-gehalte viel op.

De ronde daarna was weer waardeloos. Een Nederlandse Alfa 75 zat voor me vanaf Aremberg, maar reed wel ernstig in de weg. Helaas trof ik hem later niet meer op de parkeerplaats want ik vraag me echt af wat er in het hoofd van dit soort chauffeurs omgaat. Bij Berwgwerk kon ik hem eindelijk op vermogen voorbij. Tussen de middag even snel wat gegeten bij het tankstation om daarna weer verder te gaan met rondjes rijden. Het was erg warm dus sessies van meer dan drie rondes zijn uit bandenoogpunt niet echt aan te raden omdat de Toyo's dan vreselijk gaan smeren. Op de zandparkeerplaats sprak iemand me aan die mijn auto kende van mijn site. Dennis had pas een paar rondes Nordschleife gedaan dus ik bood hem een passengerlap aan zodat hij ongeveer de lijnen kon zien. Hij vond het harstikke mooi en later zag ik hem bij Hatzenbach heel verstandig rustig voorbij komen.

Na een ronde of 10 vond ik het even leuk geweest en ben ik foto's gaan maken bij Hatzenbach. Het blijft toch moeilijk om met mijn niet-spiegel-reflex echt scherpe foto's te maken, maar onderstaande geeft een aardig beeld van wat er zoal rond reed.

Ook in de 10e en 11e ronde van de dag zat ik achter een rijtje auto's dat dik in de miljoen Euro's loopt als je ze op zou tellen. Deze rij reed echter wel lekker door waardoor ik kon genieten van de sound van de diverse exlcusieve auto's voor me. Op normale weekenddagen rijdt er al leuk spul rond, maar op zo'n Scuderia-woensdag is het toch allemaal nog een tikkie mooier en exclusiever.

Helaas was de baan maar tot 18.00u open in plaats van de eerder geplande 19.30u. Balen, want na 18.00u wordt het altijd erg rustig omdat de Scuderisten dan gaan eten. Net voor vijven kwam ik Rody en Sjeft tegen. Sjeft meegenomen voor de laatste ronde van de dag waarbij een CLK DTM enorm in de weg reed. Jammer, maar gelukkig hield hij er nog wel wat snelheid op na waardoor het geen enorm trage lap werd. Om 17.40u was het feest voorbij omdat een ongeluk een einde aan de openingstijd maakte. 's Avonds op de camping met Sabrina en de honden nog even wat zitten lezen en toen was het bedtijd.

Donderdag:
De baan was vandaag gesloten in verband met de Scuderia dus na een heerlijk ontbijt op de camping zijn we naar Cochem gegaan. We hebben heerlijk langs de Moezel gezeten, door het centrum gewandeld en op het terras gezeten.

Vanuit Cochem kom je op terugweg door Breidscheid dus ik kon de verleiding niet weerstaan om toch nog even te kijken. Sommige cursisten reden wel erg slechte lijnen, maar anderen hadden het gas er goed op staan. Met name bij de 421 was te zien dat hij regelmatig op de Ring komt.

Vrijdag
Ook vandaag was de baan nog voorbehouden aan de Scuderia-cursisten dus stond Bonn vandaag op het programma. Het ontbijt was weer zoals je in een 4-sterren-hotel gewend bent dus we hadden een goede bodem. Op de terugweg vanuit Bonn toch nog maar even een wandeling gemaakt van Brünnchen tot de Karusell om de Scuderia-deelnemers aan het werk te zien. De topper van groep 2 was voor mij toch wel onderstaande E30 M3. Niet zozeer vanwege de snelheid die hij reed, maar wel vanwege het prachtige DTM-achtige geluid wat de auto produceert. Lang leve de carbon-airbox. Alleen voor het geluid zou je al bijna zo'n auto kopen.

De wandeling naar Hohe Acht blijft één van mijn favoriete wandelingen door het hoogteverschil en de mooie bochtencombinaties die op dat stuk liggen. Onderweg naar de Karussell nog even wat auto's in het bos gefotografeerd die van de steilstrecke afgingen.

Eenmaal bij de Karusell hebben we heel groep 1 een aantal malen voorbij zien komen. De oude M6 met daarin de gehandicapte man viel daarbij uiteraard op. Ik vind het echt prachtig dat die man nog immer kan genieten van het rijden op de Nordschleife. De zwarte Speedster ging veruit het hardste door de Karussell. De 914 maakte echter het meeste kabaal.

Op de terugweg naar Hohe Acht was groep 12 op komst met een aantal leuke auto's. De Carrera GT blijft heerlijk klinken, een Gumpert Apollo zie je in Nederland echt nooit en de oranje M3 is in zijn geheel gewoon helemaal te gek.

Bovenaan bij Hohe Acht heb ik een aantal wagens nogmaals op de foto gezet. Opvallend was het snelheidsverschil op de steilstrecke. Sommigen stuiterden als een dolle naar benenden waarbij anderen heel rustig remmend op de motor naar beneden gingen.

We hadden bedacht om 's avonds maar eens op de camping te eten. De schnitzel en de Victoria-pfanne smaakten echt heerlijk. Daarna hebben we met Fabian nog even in de door Christoph opgezette Nürburgring-tent gezeten. Zeker met de avondtemperaturen daar was deze tent geen overbodige luxe. Binnenkort komt er ook nog verwarming in, dus dan is is het helemaal goed toeven.

Zaterdag
Vandaag was het de dag van de afsluitende proef van de Scuderia. Rond het middaguur zouden Jorrit en Marius ook arriveren dus daarvoor was er nog voldoende tijd om andere zaken te doen. Sabrina heeft wat foto's gemaakt van de camping Victoria-Station. Zoals in het vorige verslag ook al te lezen was is het echt een fijne camping waarbij service hoog in het vaandel staat. Ook al heeft de camping een reclame-man, ik vind dat de site geen goed beeld geeft van de camping zoals hij in werkelijkheid is. Omdat Sabrina fotograferen leuk vindt, is ze de camping over gegaan en heeft zo'n beetje alles op de foto vast gelegd. Om te voorkomen dat dit verslag meer uit een camping-verslag bestaat dan uit een Ringverslag, staan de foto's op deze speciale Viktoria-Station-pagina. Nadat ik alle wielen van de auto had gehaald en de remblokken nog voldoende dik bleken te zijn was het al weer 12u. Om 13u nog geen Marius en Jorrit dus maar eens gebeld waar ze uithingen. Marius was net op de A31 en Jorrit ging rechtstreeks naar de Ring. No problem dus was het voor ons tijd om te gaan eten. De lekkere Hawaii-tosti en de emmer soep werden snel naar binnen gewerkt om vervolgens bij Hatzenbach naar de afsluitende proef te kijken.

Normaal gesproken staan we bij Pflanzgarten 1, maar na een paar jaar heb je het daar ook wel gezien en men komt er wel heel snel voorbij. Hatzenbach is mooi overzichtelijk en je hebt iedere auto toch een seconde of 10 in het vizier met een lekkere acceleratie naar Hocheichen als slot. In het gras/stoel zittende was het heerlijk toeven. De kunst was om aan de hand van het geluid op het F1-circuit te raden welke auto er zou komen. De Carrera GT, de DTM-achtige E30 M3 en de Modena's Stradale pikten we er zo uit.

Het nivo viel ons eerlijk gezegd wat tegen. Bij velen was de goede lijn ver te zoeken en sommigen gingen er echt op wandeltempo doorheen. De baan zou vanaf 17.15u open zijn voor de touristenfahrt, maar boven was het echt één groot gekkenhuis. Het leek er wel op alsof half Duitsland deze twee uur de Ring op wilde. De baan ging pas rond 17.30u open, maar nadat ik 15 minuten had staan wachten om uberhaupt het parkeervak uit te komen vond ik leuk geweest. Ik ben de parkeerplaats afgereden om bij Breidscheid de baan op te gaan. Voor de rotonde stond op dat moment nog een rij van dik 500 meter. Bij Breidscheid kon ik gelukkig vrij snel de baan op.

Het was inmiddels al 18.00u dus het was een kwestie van een paar rondes en dan zou het feest al weer voorbij zijn. Ondanks de enorme drukte kwam ik Marius toch nog tegen op de baan. Drie weken geleden reed ik hem nog voorbij, maar toen had hij een passagier en ik geen. Nu lag de snelheid gelijk met uitzondering van Kesselchen waar hij uitliep op mijn 205je. Het was een heerlijk rondje en het is prachtig om te zien hoe een vergelijkbare auto zich op vergelijkbare snelheid gedraagd. Toppunt is natuurlijk het feit dat het 5-je van Marius bij wijze van spreke meer op drie wielen rijdt dan op vier wielen. Bij iedere enigzins haakse bocht (T13, Adenauer Forst, Hohe Acht etc) gaat het binnenste achterwiel van de grond.

Uiteindelijk toch nog vijf rondes kunnen doen dus dat viel nog mee. Om 19.10u Sabrina en de hondjes opgepikt om via de baan naar Breidscheid te rijden. De hoofdjes van de honden ging bij Flugplatz even de lucht in, maar voordat we bij Breidscheid waren lagen ze te slapen. Blijkbaar heb ik een slaapverwekkende rijstijl. Net voor de baan-opening hadden we de bestelling al doorgegeven aan de camping dus toen we daar net iets na 20.00u aan kwamen stond het eten binnen 5 minuten op tafel. Fabian wist nog niet zeker of hij het zou halen dus had niks besteld, maar binnen 5 minuten stond ook het eten voor hem op tafel. Wederom service met een grote S.

Na het eten zijn we de Nürburgring-tent in gegaan om daar nog wat te drinken. Nynke, Kees, Frans en Steve kwamen ook nog even langs dus al met al was het gezellig.

De honden hadden het de afgelopen nacht koud gehad achterin de Nissan dus die mochten deze nacht bij Fabian in de caravan slapen. Fabian bedankt! Ze zullen het ongetwijfeld een stuk warmer hebben gehad. Om 1.15u nog een warme douche genomen om zo de koude nacht (5 graden buiten) door te komen.

Zondag
Na de mega-drukte van gisterenavond hielden we ons hart vast voor vandaag. Na het uitgebreide ontbijt weer via de baan inclusief honden en Sabrina naar boven gereden. We zaten 1e rang toen een e34 M5 vol driftend door de steilstrecke-curve ging. Hij legde zo'n rookgordijn neer dat de auto zelf bijna niet meer te zien was. Rond 10.00u waren we boven waar Rens en Maikel ook al van de partij waren. Koffie, auto en Ringpraat en het was weer bijna een uur later. Tijd om wat rondes te gaan rijden want voor je het weet was het al weer tijd voor middageten. Het eerste rondje met Rens ging niet zo lekker. Er zat een Mini Cooper S in de weg die weigerde om dat oude Peugeootje voorbij te laten. Gevolg daarvan is mindere lijnen, concentratieverlies etc. Op het forum was in het verslag van Rens een momentje te lezen, maar ik weet eerlijk gezegd niet meer welke dat was. Waarschijnlijk het uitkomen op de kerb bij Brünnchen uit, maar dat viel in mijn ogen nog wel mee. De tweede ronde met Rens op de passengerstoel ging een stuk lekkerder.

In de ronde daarna kwam bovenstaande Evo mij voorbij ter hoogte van Adenauer Forst omdat ik werd opgehouden door wat langzamer verkeer. Ik kon mooi aanhaken en genieten van de enorme vlammen die eruit komen bij zowel opschakelen als gas los. Tot Galgenkopf heb ik er achter gezeten dus dat was übergeil. Uiteindelijk kon ik hem pas na Aremberg op vermogen voorbij. Gewicht is lastig op de Ring dus kale auto's zijn "in". De motor is echter weer voorzien van extra gewicht door de zijspan.

Het middageten kwam al snel naderbij en Hannes was weer het adres. Omdat net na het eten de baan dicht ging en ik de polizei de baan op zag gaan ben ik maar naar de camping gereden om de inmiddels droge tent in de Nissan te leggen. Bij terugkomst kwam ik in de eerste ronde bij Hatzenbach een hele hoop onderdelen van een motor tegen. Gelukkig stond de motorrijder er zelf naast, want de impact leek vrij heftig. Op de parkeerplaats vielen mij Ron's 75's in negatieve zin op. Ze lijken allemaal wel te lekken en dat vind ik een zeer kwalijke zaak op de Ring. Verbazingwekkend dat daar nog nooit tegenop is getreden. We hadden bedacht om rond 16u al te eten bij Pinokkio om daarna nog wat rondes te doen. Fransisco stond om 15.50u naast me bij de start dus ik stak vier vingers op met een etengebaar daarbij. Na de pionnen stopte hij en vroeg om uitleg. Hij had niet door dat het al zo laat was. Achter elkaar zijn we naar beneden gereden. Hij kon me makkelijk bijhouden omdat ik een motorrijder voor me had zitten die het volgens mij niet meer zag zitten. Overal reed hij in de weg en ik heb geen zin om zo'n persoon met gevaar voor zijn leven in te halen. De uiensoep van Sabrina smaakte voor geen meter. Heel netjes dat ze die vervolgens ook niet hoefde af te rekenen. Zoiest maak je in Nederland volgens mij niet mee.

Na het eten werd het inderdaad rustig op de baan. Als het aan mij ligt doen we deze dagindeling nogmaals. Vanaf 17u wordt het vaak rustiger en je bent niet midden in de nacht thuis doordat je om 20u nog eens moet eten. Ik heb een aantal heerlijke rondes gedaan waarbij ik wel een minimaal momentje had bij Hohe Acht. Ik kwam aan de linkerzijde op de kerb bij het aanremmen waarna de auto niet van de kerb afwilde. Rem los en even naar rechts sturen loste dit probleem op.

Rond half zeven stond een kennis van me naast me bij de slagboom in zijn snelle bolide. Met zo'n 200 rondes Ringervaring ook geen rookie meer dus hij volgde mij de hele ronde netjes. Bij het aanremmen van Schwalbenschwanz zag ik hem in de verte in mijn spiegels, maar vervolgens zag ik hem niet meer het rechte stuk opkomen. Het zou toch niet fout zijn gegaan? Nynke meegenomen in de volgende ronde waarbij ik mijn grootste moment van dit jaar had. In de linker scherpe bocht van Hatzenbach (na T13) stond rechts naast de baan een mini dus ik bleef iets verder links dan normaal. Gevolg was dat ik bij het uitkomen rechts de erg hoge kerb opstuiterde. Da's niet goed voor de ophanging en het zelfvertrouwen. Voor de rest verliep het rondje gelukkig goed totdat we de man met de gele vlag zagen staan bij Schwalbenschwanz uit. Helaas stond zijn auto tegen de vangrail aan de buitenkant van de kleine Karussell. Aangezien de bestuurder bij mij uit de buurt komt ben ik buiten de baan om direct naar de Kleine Karussell gereden (en gerent) om hem en zijn vriend een lift naar huis aan te bieden. Op de parkeerplaats daarna even gewacht totdat zij aankwamen met de sleepwagen. De honden zijn inmiddels ook helemaal autofreak zoals te zien is op onderstaande foto. Ze zijn er niet in gezet, maar springen er zelf iedere keer in. Het kenteken van de auto hieronder viel me overigens ook op.

Nadat hij 850 Euro vangrail had betaald is hij door Jorrit opgepikt waarna ze met ons vanaf de camping mee zijn gereden naar Nederland. Op de caming nog een Colaatje gedronken, een belachelijk laag bedrag betaald voor al die nachten en vervolgens via wegrestaurant Peppenhoven met rubberen schnitzels naar Nederland gereden. Al met al heb ik een heerlijk weekje gehad met superweer en weer zo'n 30 rondes Ring. Domper was het ongeluk aan het einde van het weekend, maar dat is nu eenmaal het risico dat we lopen. Ik hoop dat mij zoiets nog een lange tijd bespaard blijft. Hopelijk ben ik het weekend van 1 oktober weer van de partij.