Ringverslag 30 sept. t/m 3 okt. 2006

 

Zaterdag:
Ik ben nu twee weekenden op de Ring geweest inclusief een overnachting op de camping Viktoria-Station in Kreuzberg, maar het lijkt een verslavende werking te hebben. De gezelligheid op de camping inclusief de goede voorzieningen en service doen me iedere keer weer een nieuw weekend plannen wat het liefst zo dicht mogelijk bij het voorafgaande weekend is. Vanaf vrijdagmiddag 12.00u tot 's avonds 0.00u had ik een uitstapje van mijn werk waarbij de vazen bier er doorheen vlogen alsof het niks was. Het geplande vertrek van 10.00u verschoof dus tot ver na het middaguur. Tim belde vanuit de trein op of ik zijn (mijn ex) 911 kompressor even op wilde halen bij de garage zodat hij ook dit weekend naar de Ring kon komen. Al met al dus geen VLN gezien omdat we rond 17u pas op de camping aan kwamen. De baan zou toch niet meer open gaan dus ook daar misten we niks aan. Het was al weer gezellig druk met de o.a. de mafkezen-groep inclusief vaders en zussen, Marius, Aernoudt, Marcel en Herma. Het weer was dermate goed dat we zelfs nog buiten konden eten.

Na het eten was het tijd om de Nürburgring.nl-tent in te duiken. De tent was dit keer zelfs voorzien van een vlag met daarop de url van het forum! Die Duitse drukkers hebben echter nog steeds niet door hoe het forum gespeld wordt. De umlaut zou niet drukbaar zijn dus had men er maar een e bij gezet. Maakt verder ook niet uit, het gaat om het idee wat uiteraard weer erg leuk was. Zoals het een echte gastheer betaamd kwam Christoph ook nog even gezellig meekletsen in de tent. Normaliter is het vrouwengehalte niet zo hoog, maar met Marlien, Ilse, Herma en Sabrina waren het er beduidend meer dan gebruikelijk.

Zondag:
Om 8.00u met een man of 16 ontbeten om daarna rustig naar de Ring te gaan. Ik dacht Sabrina even boven af te zetten om daarna wat rondjes te gaan rijden. Dat was dus een compleet verkeerde gedachte. Het was een enorm gekkenhuis boven op de parkeerplaats. Je kon de parkeerplaats niet op of af en als je er al af was en je was eenmaal op de baan dan stond je in een dikke rij om de baan te verlaten of om nog een rondje te doen. Eerlijk gezegd verging mij de lol heel snel op deze dag. Ik heb heel rustig wat eerste rondjes in de 525 gedaan maar ook daar was weinig lol aan te beleven. Er was altijd wel ergens iets gebeurd en ook het verkeer op de baan was drukker dan ooit.

Op de parkeerplaats tegenover start-finish kwam ik Dick nog even tegen. Als e34-deskundige nog even kritisch naar mijn 525 gekeken. Daarbij werd bevestigd wat ik al vermoedde. De kooi is van dermate slechte kwaliteit dat hij er in de winter weer compleet uit gaat om vervangen te worden door een degelijke kooi. Hij is duidelijk door een hobby-ist in elkaar gezet waarbij lassen slechts voor 75% afgemaakt zijn, buizen zijn geknepen om goed aan te sluiten, sommigen buizen sluiten niet aan, contacten met de carosserie zijn er nauwelijks etc. Dick was aan het testen in onderstaande Soeb van een klant van hem. Op dat moment was hij er nog niet zo over te spreken omdat de auto erg direct was, maar later bleek dat beter te gaan.

Onderstaande grappenmaker heeft zijn M3 vermomt als 316.

Na een kop koffie dacht ik nog wat rondes te gaan rijden maar een baansluiting verhinderde dat. Vervolgens kon ik met geen mogelijkheid meer het grasveld af dus ik was not amused. Vervolgens een rondje parking gedaan waarbij op het einde de Viper ondanks zijn vele PK's toch niet vooruit wilde. Even duwen was genoeg hem om te doen aanslaan.

Uiteindelijk zijn we toch van de plek af gekomen en naar Hannes gereden om wat te eten. Daarna heb ik nog twee rondes gedaan maar het was weer hetzelfde liedje. GT3 op een heuvel bij Wipperman, M3 elders in de vangrail etc...

Een volgende baansluiting deed mij besluiten om dan ook maar naar Adenauer Forst te gaan omdat Sabrina daar ook al was met een deel van de Nederlandse groep. Je blijft je iedere keer weer verbazen over het feit dat er nog steeds mensen zijn die daar echt helemaal de weg kwijt raken. Zo ook vandaag weer getuige onderstaande foto's.

Gelukkig zijn er ook nog de nodige BMW's die wel ongeveer weten hoe het moet.

Het liep al aardig tegen vijven dus ik wilde nog wel een rondje doen voor het eten. Marlien (zus van Jeffrey en middelste dame op onderstaande foto) had nog nooit een rondje meegereden op de Ring dus bood ik haar dat aan. Het duurde even voordat we op weg waren want uiteraard moest ze eerst even naar het toilet, helm op, 6 pt-gordel vastzetten en gaan. Ze had het goed naar haar zin en met name de Karussell is natuurlijk een hele belevenis. Tot start-finish was het droog, maar daarna werd de baan natter. Het tempo dus wat laten zakken, maar desalniettemin vond het ze prachtig. Tijdens het eten bij Guilia's stroomde de adrenaline nog steeds door haar lichaam getuige haar trillende handen. Ongeveer heel ringend Nederland zat daar te eten. Pinokkio is leuk als je met een paar man bent en de pizza's zijn erg groot, maar Guilia is toch minstens zo fijn. Je hebt fatsoenlijk de ruimte, je drijft er niet uit vanwege de hitte, ze hebben betere messen en de pizza's smaken er ook prima. Kortom: aanrader!

Na Guilia was het op naar de tent om daar nog een paar drankjes naar binnen te werken. De verhalen die er de ronde gingen waren weer uiterst vermakelijk met zo nu en dan een one-man-show van Aernoudt. Het vele hangen tijdens de dag eiste wel zijn tol want een ieder lag voor middernacht op het luchtbed. 

Maandag:
Het legioen mensen werd steeds groter waardoor we nu al met een man of 20 aan het ontbijt zaten wat uiteraard weer heerlijk smaakte. Marius had wat nieuwe banden meegenomen die hij wilde monteren en tegelijkertijd kon hij zijn blokken even controleren. De verharde service-plaats bewees zijn nut maar weer eens. Met twee man hadden we het klusje zo geklaard terwijl de rest de Golf van Christoph aan een kritische blik onderwierp. Na de 5 van Marius hebben we Jorrit een cursus remblokken verwisselen gegeven bij zijn e30. Ze waren ook wel heel ver heen dus het was pure noodzaak.

Op naar de Ring, maar ik was nog geen minuut onderweg en Jorrit belde: auto startte niet. Omgedraaid en even gekeken wat het kon zijn, maar het moest ergens in het brandstofpomp-circuit zitten dachten wij. Jorrit besloot de Adac te bellen en daar met Sabrina op te wachten. Zo zaten zowel Jorrit als Sabrina niet alleen.

Christoph had zijn moeder ook zover gekregen dat hij een uurtje weg moest dus op naar de Ring met de Golf. Hij reed net voor me de baan op, maar op Kesselchen was mijn 525 duidelijk sneller. Hij wilde naar rechts gaan, maar ik had zo'n vermoeden dat hij in de bochten stukken sneller is dan ik met mijn 525 in het 7e rondje Ring. Dat bleek inderdaad en zodoende liep hij iets uit. Langzaam maar zekers steeg het vertrouwen in de auto, maar niet in de overige rijders. De ronde daarna zat ik bij T13 achter onderstaande Ibiza TDi. Getunede TDi's roken, maar deze legde zo'n rookgordijn neer dat ik de auto echt niet meer zag. Dit kon gewoon niet goed zijn. Even later zag ik hem in mijn achteruitkijkspiegel inderdaad met de knipperlichten rijden dus het hoorde toch niet zo. Twee rondes later was het al weer prijs en ging de baan voor lange tijd dicht. Tijd om wat Ringstickers voor de 525 en 535 te kopen. Gelukkig was het rustiger dan gisteren ondanks dat de grote parkeerplaats gereserveerd was voor wat later bleek de Z8-club.

Een e30 M3 in licht aangepaste vorm vind ik helemaal het einde. Onderstaande behoordt daar zeker toe. Er schijnt ook nog een bi-turbo-blok met honderden pk's in te liggen dus dat gaat wel vooruit. Moet hij echter eerst wel even een andere band monteren want dat ziet er niet al te best uit. Tijdens de baansluiting heb ik ook even getracht het hoogteverschil op het rechte stuk in beeld te brengen. Als je rijdt lijkt het vlak, maar het is toch echt redelijk stijl.

Een 997 Turbo zal wel altijd een droom voor me blijven dus hou ik het maar bij foto's maken van deze prachtige auto. De reminstallatie is waarschijnlijk net zo duur als mijn hele wagenpark dus dat is dan wel weer een geruststelling.

Nadat we de stickers hadden gehaald was het tijd om wat te eten. De Victoria-station-groep was weer grotendeels compleet dus het was weer uitermate gezellig.

Na het eten was het tijd om rondes te doen met Tim als passagier. Langzaam maar zeker gaat het beter met de 525. De speling rond de middenstand van het stuur is niet fijn, maar dat schijnt e34-eigen te zijn. Nu heb ik zelf ook nog een e34 535, maar die heeft dat toch een stuk minder. Verder is de achterwielaangedeven 525 natuurlijk heel anders dan een voorwielaangedreven licht 205-je. De auto beweegt en tordeert gevoelsmatig veel meer dan de 205. Tijdens één van de rondes met Tim heeft iemand me ook nog vastgelegd op de gevoelige plaat. Ondanks het nieuwe Bilstein P8-onderstel in combinatie met verlagende Apex-veren is goed te zien hoe ver de auto nog in zijn veren gedrukt kan worden. Met name aan de achterzijde is dit vrij extreem.

De rondes met Tim gingen lekker. In de 205 voel ik duidelijk een verschil als er wel of geen passagier naast zit, maar in de 525 heb ik dit nog een stuk minder. De remschijven zijn aardig krom, maar dat wist ik dus die worden na het weekend vervangen. Vervolgens heb ik een ronde gedaan met Robert in zijn 147 GTA in mijn kielzog. Helaas zaten halverwege wat andere auto's in de weg waardoor er een gat viel maar desondanks was het erg vermakelijk. De twee rondes daarna was het meer slalommen tussen ander verkeer door dan echt rijden. Jammer, maar het is niet anders.

Ondertussen was de 325 van Jorrit naar Bad Neuenahr gesleept om daar eventueel gerepareerd te worden. Helaas ging dat niet lukken dus ben ik met Jorrit zijn sleutels maar op gaan halen zodat de 325 op een later tijdstip altijd nog daar gehaald kan worden.

Het avondeten vond dit keer plaats op de camping. Omdat Martin naar de kermis moest, stonden Victoria en Christoph er alleen voor. Met Marius achter de bar en Sabrina in de bediening verliep het echter toch nog soepeltjes. De nodige biertjes werden door Marius getapt met de veel te langzame tap. Het is echt tijd om die tap eens te tunen Christoph!

Na het eten was het voor Tim met de 911 en Sabrina in de 535 tijd om te gaan. Na het eten zijn we nog even blijven hangen in het restaurant maar op een gegeven moment zijn we met een krat bier meeslepend richting de tent gegaan. Het gaat te ver om hier alle verhalen te vertellen, maar dat het gezellig was staat buiten kijf. Aernoudt had een praatlimiet van 10 minuten terwijl Marius de one-liner "maar jij hebt veel auto's gehad" introduceerde.

Dinsdag:
Na een goede nachtrust was het om 8.30u toch echt weer tijd voor het ontbijt. Het had nogal wat geregend dus de baan zou wel zeiknat zijn. Ondanks dat vond Marius het nu toch echt nodig om de remblokken te vervangen. Omdat het er naar uit zag dat het zou gaan regenen werd het service-terrein overdekt middels een party-tent.

Eerlijk gezegd zag ik het niet echt zitten om met Viking en Fulda-banden met zo'n 2-3 mm profiel rond te gaan rijden op een natte Nordschleife. Ik had echter weinig zin om wat toe te staan kijken dus besloot ik toch maar om wat rustige rondes te doen. De eerste ronde werd ik direct met de neus op de feiten gedrukt middels een 964 die helemaal krom was net voor Pflanzgarten. Zo nu en dan voelde ik de 525 wat omkomen, maar gezien mijn 0,0% driftervaring leek het me niet wijs om op de limiet te gaan rijden. Enkele rondes later stond er een 911 turbo in T13 tegen de vangrail en zo was er bijna iedere ronde wel een schuiver links of rechts te constateren.

Inmiddels heb ik zo'n 700 rondes Ring erop zitten en ben ik nog nooit achterstevoren komen te staan. Eens moet de eerste keer zijn en zo gebeurde het vandaag. Ik stuurde Schwalbenschwanz in en voorbij de apex kwam de achterkant in één keer omzetten. De baan was nog vochtig, maar ik had echt niet het idee dat ik te hard op het gas ging. Het was meer een lift-off-oversteer-actie dan te vroeg op het gas staan. Ik had het stuur echter ook niet extreem ingestuurd staan of zo. Het leek net alsof iemand me aan de achterkant een zetje gaf. Tijdens de spin realiseerde ik me nog wel dat ik beter maar niet aan het stuur kon draaien anders zou ik achteruit de vangral in rijden. Hieronder de actie op foto....

Ik had weinig zin om op die plaats te draaien terwijl ander verkeer me niet ziet staan dus ben ik een stuk achteruit richting Kleine Karusell gereden en ben daar op de baan gedraaid. Al met al een hele ervaring, maar heb daarna gewoon weer drie probleemloze rondes gedaan.

Tussen de middag hadden we weer een groepsmeeting bij Hannes waarbij Marius vertelde over zijn wasmachine-droger-verhaal. De was was wel droog, maar niet gewassen..... niet zo vreemd als je de was inclusief zeeptablet in het verkeerde apparaat gooit. Na het eten bij Hannes twijfelde ik om naar huis te gaan. Rijden op een natte Ring met beperkt profiel en achterwielaandrijving is voor mij niet de ideale combinatie. Veel foto's had ik nog niet gemaatk dus dacht ik met Jeffrey naar Schwalbenschwanz te rijden. De baan was echter droog dus hebben we er maar een hele ronde aan vastgeplakt.

Na een minuutje of 10 hoorden we een enorm geratel aankomen. Een M3 met twee! platte banden kwam voorbij en reed gewoon door. De dwaas trok een heel spoor in het asfalt en een hoop rook achter. Bij de kleine Karussell ging het echt niet meer dus daar viel hij stil. Bij gebrek aan een gele vlag (lag in de auto) gebruikte Jeffery zijn jas op het aankomende verkeer te waarschuwen. Even later kwam er iemand met een gele vlag zodat hij wat rust had. Na een paar minuten kwam er al geen verkeer meer omdat de baan dicht was vanwege een ander ongeval. Ik wilde even kijken of ik mijn sporen terug kon vinden, maar die waren niet meer zichtbaar. Wat wel zichtbaar was, was een overgang in asfalttype waarbij één deel kurkdroog was en een ander deel nog vochtig. Wellicht dat dit mijn 525 bij de opdrogende baan in onbalans heeft gebracht.

Het ging al weer richting vieren en Jeffrey en consorten vonden het tijd om naar huis te gaan. Omdat de baan droog was en er weinig verkeer was wilde ik nog wel een ronde of drie rijden. Jorrit meegenomen op de passagiersstoel, maar na 1,5 ronde hoorden we wat klapperen in de auto. Ik dacht dat het wat uit de "helmbak" was, maar het was de raamslinger die los was getrild. Nadat we die hadden opgeruimd nog een rustige 1,5 ronde gereden en toen was het gedaan voor dit weekend. Op naar de camping om daar weer weinig geld te betalen, nog snel even iedereen de hand te schudden, de tent af te breken en op naar huis. Ik heb inmiddels diverse sites afgestruind, maar onderstaande foto van achtereenvolgend Dennis Krauße en Robert Guezen vond ik tot nu toe de mooiste. Zoals te zien is op de onderste foto heb ik het goed naar mijn zin. Dennis en Robert, bedankt voor de foto's!

Wederom een heerlijk weekend achter de rug: de 525 bevalt goed alhoewel hij wel langzamer is dan de 205. Voorheen kon ik Marius bijhouden, maar met de 525 is dat geen doen. Desondanks is er een gerede kans dat ik met de 525 verder ga omdat de afgelopen 26 rondes naar meer smaakten. Voor het weekend van 21 oktober hoop ik wat nieuwe schijven gemonteerd te hebben en mijn Sparco Rev-stoel uit de 205 geplaatst te hebben wat beiden weer een verbetering op moet leveren. De gezelligheid op de camping was weer als vanouds dus ik kijk nu al weer uit naar het weekend van de 21e. Allen op de camping bedankt voor het gezellige weekend!