Ringverslag 20 t/m 22 okt. 2006

 

Vrijdag:
Het was al weer drie weken geleden dat ik op de Ring was geweest dus het was weer tijd voor een bezoekje om o.a. mijn nieuwe remschijven en blokken uit te proberen. Met openingstijden vanaf zaterdagmiddag 13.00u twijfelde ik nog even om zaterdagochtend naar Duitsland te gaan, maar toen Marius aangaf om toch op vrijdagavond te gaan was ik ook om. Om exact 16.00u huiswaarts gegaan waar Marius ook net voor vijven arriveerde. Marius voorop met de bloedsnelle 306 diesel en ik er achteraan met toch bijna 4.000 tr/minuut. Lang leve het korte differentieel wat onder de 525 zit want boven de 130km/uur ben ik niet geweest. Ondanks het begin van de herfstvakantie in midden en noord-Nederland verliep de heenreis voorspoedig. Twee ghost-rider-look-a-likes die met zo’n 160 in het uur tussen de beide rijstroken alles voorbij vlogen was het opvallendste onderweg. We hadden wat haast want we wilden liever niet in het donker de tent opzetten. We waren ruim voor het donker daar, maar uiteraard moest eerst even bijgekletst worden met Christoph, Martin en Victoria.

Om opzetten in het donker te voorkomen toch maar snel aan de slag gegaan. Ietwat te snel wellicht want bij het insteken van de 2e stok besloot de stok dat het genoeg was geweest. Gelukkig had Marius nog wat tools bij waardoor de gebroken tentstok toch gemonteerd kon worden. Inmiddels was het pikkedonker en regende het ook nog eens. Veel erger kun je het dus niet hebben bij een tent opzetten: stok kapot, donker en regen. Groot voordeel is dan weer dat het bier daarna extra goed smaakt. Hoe druk het anders is, zo rustig was het nu op ons grasveld met slechts twee tentjes.

Nadat we de schnitzel op hadden hebben we met Christoph en Martin de draadloze internetmogelijkheden even getest met Marius’ laptop. Het werkt allemaal prima dus dat is altijd handig om te weten. Daarna onder het genot van wat biertjes met Christoph nog allerlei auto en natuurgerelateerde filmpjes zitten kijken. Natuurgerelateerd was niet vrouw-gerelateerd, maar had betrekking op haaien en slangen. Bijtijds in de tent gekropen om lekker lang te slapen.

Zaterdag:

De baan zou pas om 13.00u open gaan dus 9.00u ontbijten was een lekkere tijd. Rustig wakker geworden met een blauwe lucht en een zonnetje aan de hemel.

Na het ontbijt was het (zoals gebruikelijk op een ochtend dat de Ring niet open is) Renault-sleutel-tijd. We hebben voor de ietwat vermoeide bouten bij de remklauwen vervangen en aan de achterzijde waren de remblokken aan de beurt. Helaas werkte één zuiger niet echt mee, maar met zijn tweeën lukte het toch om hem ver genoeg terug te draaien zodat de blokken erin konden. Tenslotte heeft Marius zijn 5-je nog even echt wit gemaakt door hem te wassen. Dit schijnt een unieke gebeurtenis te zijn dus dat moest uiteraard even vastgeled worden

Inmiddels waren "de mafkezen" en de ouders van Marius ook al gearriveerd waarbij het zo’n mooi weer was dat we buiten op het terras wat konden drinken.

Via via hoorden we dat de baan pas om 14.00u open zou gaan dus rond die tijd waren we er ook. Helaas regende het in Niederadenau al en ook bij Breidscheid was het nat. Ik baalde als een stekker omdat regen rijden met Fulda en Viking-banden met beperkt profiel op een glibberige Ring niet iets is om naar uit te kijken. Zeker na de spin vorige keer ben ik extra voorzichtig mijn rondes gaan doen. Ik had het niet echt naar mijn zin op de baan maar onder het motto "nu help ik om de baan droog te rijden" ben ik toch maar door blijven rijden. Vijf probleemloze rondes achter elkaar gedaan waarbij de baan steeds droger werd. Het verbaasde me dat ik nog nergens een schuiver had gezien want dat is meestal toch wel het geval bij een half nat – half droge baan. Ik was nog niet uit-verbaasd of het was op drie plekken raak: uitkomen Karussell stond een BMW e36 links in de vangrail, in de slinger net voor Hohe Acht hing de halve voorkant van een rode rent-a-racer e36 in de vangrail en bij uitgang Brünnchen stond de andere rode rent-a-racer e36 ook met schade aan de kant. Ik besloot daarop om maar even pauze te nemen.

De zevende ronde van de dag was heerlijk: geen verkeer, droog en het vertrouwen in de 525 nam ronde na ronde toe. In de 8e ronde een hele ronde voor Robert gereden in zijn 147 GTA. Helaas was het na de 9e ronde over met de pret. Een Golf had zijn voorkant plat gereden tussen de Karussell en Hohe Acht en besloot om toch helemaal door te rijden tot de start. Zijn motor was toen overleden, maar tegelijkertijd had hij een enorm oliespoor op de baan achter gelaten. Rond 17.00u kwam dan ook de mededeling dat het over was met de pret.

De groep zat beneden bij Breidscheid dus ben ik daar maar naartoe gereden. Even handje geschud met de vriendin van Marius (Caroline) en haar vriendin Layla (mijn "vriendin" voor dit weekend). Ondanks dat ze in Nederland via de afsluitdijk vanuit Scheveningen naar Groningen rijden, stonden ze toch in één keer ’s middags om 14.00u in Adenau. Complimenten dames! Ik zat nog niet op eens stoel of een “fan” van mij kwam aanlopen. Het is een Duitser die in een standaard 205 Gti rijdt (niet eens op de Ring) en die ik een keer een ronde mee heb genomen in mijn race-205. Dat was natuurlijk helemaal de top voor hem en sindsdien mailt hij me wanneer ik op de Ring kom etc. Vond het niet echt gepast dat ik direct na handje schudden weer wegliep om met hem te praten maar op “fans” moet je ook zuinig zijn. Rond het middaguur had Marius wederom wat moeite gehad om de altijd lastige bocht Adenauer Forst te nemen. Bij het vorige bezoek ging hij een keer rechtdoor over de kerbs, maar dit keer was het dwars over de lage kerbs aan de rechterzijde. Een schamp langs de vangrail leverde geen vangrailkosten op, maar wel een ietwat verbouwde bumper.

De buiken begonnen inmiddels toch weer wat te knorren dus ging de optocht naar Kreuzberg. Gelukkig was Mark er anders was mijn telefoon nu nog steeds in Duitsland. Marius en ondergetekende wilden de dames helpen met het opzetten van hun tent. De opmerking "gaan jullie maar lekker wat anders doen" was niet aan dovemansoren gericht en binnen een minuut zaten we aan het bier.

Zelfs Nandor, Esther en Francisco kwamen naar de camping om daar te genieten van het zeer gevarieerde eten. We waren in totaal met 22 en dat het het gezellig was moge duidelijk wezen. Ongeveer de hele vriezer en koelkast waren leeg getrokken om zo voor ieder wat wils te serveren.

Na het hoofdgerecht werden we zelfs nog voorzien van een ijsje. Met name de nieuwe bezoeksters wisten niet wat hun overkwam met deze topservice. Victoria-Station-crew het was wederom prima verzorgd! Zoveel mensen in één keer van eten voorzien is geen kleinigheid. Terecht dat jullie even aan het uitrusten waren om F1 te kijken.

Na het eten splitste de groep zich even in tweeën. De mafkezen gingen richting de grote tent, maar de hele "Marius-groep" bleef nog even in het campinggebouw zitten. Met Christoph & Martin erbij en de nodige biertjes en wijntjes voor de dames was het weer uitermate gezellig. Deze gezelligheid hebben we na tienen in de Nürburgring.nl-tent uiteraard doorgezet. De sfeer was uitermate goed en om de simpelste opmerkingen lag iedereen in een deuk. Het antwoord van mij "Dat maakt mij niet uit"’ op de opmerking van Layla "Ik vind het jammer dat je de 911 hebt verkocht" was al reden om te lachen. Ik was me nergens van bewust en doelde er uiteraard niet op dat het mij niks uitmaakte wat zij ervan vond, maar dat het mij niet uitmaakte dat de 911 verkocht is. De afsluitdijk van de dames is ook nog een paar keer voorbij gekomen, maar één van de toppers was toch wel de Chinees waar het eten naar hout smaakte. Oorzaak: de Chinees had gisteren zijn hobbelpaard geslacht…. Net na middernacht was het toch tijd om in de tent te kruipen. Na wat geroep over en weer uit allerlei tenten was het toch vrij snel rustig op de camping.

Zondag:
De volgende ochtend was ik al weer veel te vroeg wakker. Na een explosie in de te bouwen tunnel hoorde ik wat Amerikaans geroffel de camping opkomen. Almelo en omgeving was gearriveerd met de blauwe Golfjes op de aanhanger.

Het ontbijt was zoals vanouds prima verzorgd en een goede basis voor deze lange dag. We waren het er over eens dat we eigenlijk in een hotel zitten waarbij we in tenten slapen. Dankzij Mark sta ik eindelijk ook eens een keer zelf op de foto.


Foto door Mark Haverkamp

Christoph heeft thuis 20 liter olie staan, maar desalniettemin moest hij een halve liter van mij lenen. Geen probleem Christoph en die halve liter wil ik niet eens terug! Ik ben net zoals Marius nooit zo'n rondebeest geweest dus wij doen alles op ons gemakje. Ondertussen was iedereen al vertrokken met als gevolg dat wij zelfs van Caroline en Layla op ons donder kregen dat het met ons wel wat lang duurde. Meestal is het echter omgekeerd…

Bij het tanken heb ik getracht ons slome gedrag goed te maken door de voorruit van de 205 van de dames even te wassen. Uiteindelijk toch bij de ring aangekomen waar ik Layla haar Ringdoop zou geven. 6 punts gordels zijn heel fijn, maar het insnoeren van allerlei verschillende posturen vergt daarmee wel veel tijd. Zo slank en klein als Layla is niet echt standaard op mijn passagiersstoel dus dat leverde nogal wat verstelwerk op. Omdat ik het belangrijk vind dat de passagier goed vast zit (en omdat een half vast zittende passagier in een 6 punts-gordel echt gevaarlijk is) snoer ik de passagier meestal zelf in. De hint dat strak aangetrokken schoudergordels voor dames wel eens vervelend kunnen zijn viel niet direct bij Layla, maar Caroline hielp haar even een handje waarna het kwartje alsnog viel. De baan lag er zelfs op de normaal nog natte stukken droog bij dus het gas kon er direct aardig op. De eerste keer Karussell weet je natuurlijk echt niet wat je overkomt dus dat was direct een leuke beginner. De rest van de baan was ook één grote verrassing voor mijn passagiere waarbij het altijd leuk is om de reacties te zien. Bij Layla was dat er maar één: een big smile van oor tot oor. Ondertussen zat ze toch rustig te kletsen wat een teken is dat ze in ieder geval niet misselijk werd. Zo nu en dan betrapte ik haar wel op het meeremmen. In mijn ooghoek zag ik haar voeten remmende bewegingen maken terwijl daar op dat punt op de baan geen enkele aanleiding toe was (bv Pflanzgarten 3). Ik wees haar daarop en ze was zich nergens van bewust. Na 1,5 ronde kwamen we bij de start waar Mark vroeg of hij straks een rondje mee mocht. "Nee", was het antwoord van Layla. Oftewel: ze had de grootste lol op de passagiersstoel. Voorafgaand aan de rondjes leek het nog relatief koud te worden in de auto (geen verwarming), maar inmiddels zweette ik me kapot en ook Layla had wat adrenaline-warmte opgedaan. Dus was het tijd voor een pauze in Breidscheid. Zoals op onderstaande foto's te zien is hadden we ook daar met zijn vieren de grootste lol.


Layla


Caroline


Marius

Ze raakte maar niet uitgepraat over de twee rondes. Prachtig voor haar, maar ook voor mij als bestuurder. Ik maak mijn rondes toch wel en ik vind het leuk om iemand een plezier te doen door hem/haar een rondje mee te nemen. Soms (bij zware passagiers) is het wel eens wat minder omdat je dat echt merkt in de bochten en qua acceleratie, maar daar was in Layla’s geval geen sprake van. Sterker nog… bij start-finish gingen we Marius voorbij die tegen Caroline zei dat ik alleen in de auto zat. Not dus, want Layla zat ernaast. Ze is dus bijna onzichtbaar in de auto. Dat dat niet helemaal waar is, is op onderstaande foto te zien.


Foto door Marc Weichert

Caroline had het wel even gehad met passagiersrondes dus stapte Layla bij Marius in en ik ging alleen op weg. Ondanks dat het niet één van de snelste rondes van het weekend was, was dit wel de gaafste. Francisco reed voorop met zijn Leon, daarachter Marius, vervolgens Jef & Peter op de motor, dan ondergetekende en achterop Christoph in de Golf. Het vorige bezoek kon ik Marius met geen mogelijkheid bijhouden, maar de 525 voelt steeds beter aan waardoor ik nu toch in de buurt kon blijven. Het was een hele Nederlandse Victoria-station-trein die zo nu en dan soepel wisselde qua volgorde.

Het liep al aardig over het middaguur dus was Hannes weer aan de beurt. De dames wilden binnen zitten omdat het buiten toch wat frisjes was. Toen de grote groep echter buiten ging zitten, bij gebrek aan plaats binnen, wilden een aantal weer naar buiten, maar dat werd niet gewaardeerd door de snelle-reken-dame van Hannes.

Na het eten heb ik Caroline nog twee erg gezellige rondes meegenomen. Vervolgens hebben we beide dames uitgezwaaid want zij wilden bijtijds thuis zijn.

Nu de dames weg waren, was er eindelijk een plekje vrij voor Mark. Wederom een serie van twee lekkere rondes gedaan. Hieronder twee keer het bewijs


Foto door Marc Weichert


Foto door Roel ten Brinke

Ik had het hele weekend nog geen tijd genomen om wat foto's van rijdende auto's te maken, maar nu we toch bij Breidscheid waren heb ik daar toch maar even wat ruimte voor gemaakt.

Ik had het met Mark redelijk snel gezien boven bij Breidscheid dus zijn we even naar de motorjongens gelopen. Even later ging het licht op rood waarna bekend werd dat het een grote crash was. Marius kreeg nog telefoon van de dames waarbij ze melden dat de reis voorspoedig verliep.

Marius en ik zijn rond 16u vertrokken en hebben onder het genot van een warme choco op de camping kennis gemaakt met de Duitse, oudere versie van Aernoudt. De beste man zat aan de andere kant van het gebouw, maar was zo praatgraag dat hij het toch presteerde om tussen het gesprek van Marius, Victoria en mij in te komen. Nadat we een sms van de dames ontvangen dat ze op de afsluitdijk waren (stelletje grapjassen) zijn we met een paar trossen met druiven als bagage richting de A61 gegaan. Het idee was dat ik nu voorop zou rijden. Bij het opdraaien van de 61 stonden we echter direct in een dikke file. Toen die eenmaal opgelost was, was het donker en dan is het aflezen van de snelheidsmeter zonder dashboardverlichting een onmogelijk opgave. Marius moest dus toch weer het voortouw nemen met de 306. De Big Mac’s en hamburgers bij de Mac in Venlo zijn door ons dit weekend als gezond gekwalificeerd omdat er geen duitse friet bij zit. Nabij Asten was het tijd voor een knipper en zwaai en was dit topweekend weer ten einde.

Of het mijn laatste ringbezoek van het jaar was weet ik niet, maar zo ja dan was het wel een waardige afsluiter. De niet al te grote drukte op de baan, de goede weersomstandigheden, de service op de camping en de gezellig groep mensen maakten het weer een prachtig weekend om naar terug te kijken. Speciale dank aan Caroline en mijn-vriendin-voor-dit-weekend Layla!