Ringverslag 16-18 juni 2007

Zaterdag:
Ik had gehoopt vrijdag al Ringwaarts te kunnen, maar drukte op het werk belemmerde dat. Zaterdagochtend dus bijtijds uit bed gestapt om de auto vol te laden met campingspullen. De grote kofferbak van de 525 is uitermate geschikt om een heleboel zooi mee te nemen.

Rond 7 uur weggereden waarbij ik net na de grens al een enorme bui regen over me heen kreeg. Om een beslagen voorruit te voorkomen moeten de ramen (ivm afwezigheid van overige ventilatie) een stukje open. Dat resulteerde op zijn beurt weer in een rijdend zwembad. Gelukkig werd het weer steeds beter naarmate ik dichter bij de camping Viktoria Station kwam zodat het zwembad weer enigzins opdroogde.

Toen ik arriveerde rond 8.30u zaten Marco, Maikel en twee motorrijders al aan het ontbijt. Nadat ik de tent op had gezet, waren de mafkezen ook al present. De Kadett stond weer mooi gepoetst op de aanhanger achter de VW-bus.

Even nadat Martin en ondergetende beide tenten hadden neergezet kwam een duitse mevrouw naar ons toe dat in de buurt van de plek waar wij stonden nog zo'n 30 andere tenten zouden komen van kleine kinderen. Wij hadden weinig zin om daar tussen te staan dus we hebben de haringen weer uit de grond getrokken en de tenten bij de spoorbrug neergezet. Het grasveld staat wel eens vaker vol met tenten, maar zo veel mensen als er nu waren had ik nog niet meegemaakt. Het wemelde van de kinderen en zelfs de Duitse uitvoering van de Hells Angels inclusief een Winnetou-look-a-like waren van de partij. Het waren echter wat tot rust gekomen bikers. Voorheen ging er 80 liter bier in een weekend doorheen maar tegenwoordig kwamen ze niet verder dan 20.

Jeffrey en Peter hadden geen zin om de tent nu al op te zetten waarop zij hun spullen even bij mij in de tent legden. Mijn tent verandere daardoor tijdelijk in een enorme bende.

Het weer was heerlijk dus het werd eens tijd om richting de Ring te gaan. De voorspellingen waren niet al te best en waarschijnlijk kwam het daardoor dat het niet zo druk was op de baan. De eerste paar rondes heb ik het weer relatief rustig aan gedaan om te kijken hoe de baan erbij ligt en hoe de auto het doet. Tot op heden had ik geen problemen met uitzondering van wat haarscheurtjes in de remschijven die ik tijdens het laatste bezoek geconstateerd had. Martin zei echter dat die vanzelf zouden verdwijnen. Hij bleek ook nog gelijk te krijgen.

Tijdens één van de rondes kwam ik achter de Kadett te rijden en toen zij samen met Patrick in de Golf even een pauze hielden op de zandparkeerplaats tegenover start-finish ben ik ze maar gevolgd. Bij enorme drukte was het mogelijk de zandparkeerplaats te verlaten via onderstaand weggetje. Ze hebben daar echter nu een stokje voor gestoken door er een paar grote stenen voor te leggen.

Omdat we pas rond elven bij de Ring waren was het na een paar rondes al weer tijd om Hannes te bezoeken. Michiel had even een hond te leen gekregen die van schoot naar schoot ging voor en tijdens het eten. Hieronder heeft Frans de eer om het beestje even bij zich te houden. Jean-Pierre, Robert en Manuela waren inmiddels ook aangeschoven waardoor we een aardig clubje Nederlanders bij elkaar hadden.

Inmiddels was er ook weer een regenbui naar beneden gevallen waardoor de baan wat nat was. Desondanks ben ik rustig een paar rondes gaan doen met als einddoel Hatzenbach voor wat foto's langs de baan. Eenmaal daar aangekomen viel er een motorrijder waardoor de snelheid er bij het verkeer uit ging. Een baansluiting en een regenbui zorgden er voor dat ik geen enkele foto heb kunnen maken.

De baan was weer enorm snel opgedroogd waarna ik Maikel een paar rondes mee heb genomen. In één van de rondes zaten we achter onderstaande Jaguar XJ220. Uiteraard schiet dat apparaat er in een rechte lijn als een speer vandoor, maar aangezien hij in de bochten niet zo heel snel ging, kon ik aardig bij hem in de buurt blijven vanaf Hohe Acht. Ik zat relatief dicht achter hem toen hij vol op het gas ging en mijn voorruit voorzag van een spray van ???? Wat het was wisten we niet, maar wij dachten aan olie of koelvloeistof. Even later moest ik tanken bij de ED waar de Jaguar ook stond. Even aan de bestuurder gevraagd wat het kon zijn. Het was benzine dat uit de uitlaat komt omdat hij vrij rijk afgesteld stond. Het was wel gaaf om achter zo'n exclusieve Jaguar over deze baan te rijden.

Na het tanken ben ik een ronde met Maikel in de witte 205 16V mee gereden. Het ding trilt als een gek door de massieve motor-en achterassteunen en maakt daardoor ook een enorm kabaal. Helaas was het halfnat op de baan dus op snelheid rijden zat er niet in. Na deze ronde bleef de regen vallen, maar ondanks dat ik er niet echt van hou heb ik toch nog even 1,5 natte ronde gereden. De buik rommelde echter en aangezien die van Jeffrey en Peter dat ook deden, zijn we richting de camping gereden voor een inmiddels standaard schnitzel hawai. Het voorste deel van de camping was inmiddels bomvol met de vele tenten van de kinderen.

Na het eten hebben we de nieuwe hoek in het restaurant ook maar direct in gebruik genomen. Het ziet er, net zoals de rest van het gebouw, weer prima afgewerkt uit. Het werd niet laat want we waren die ochtend allen al heel vroeg uit de veren.

Zondag

Om 8.00u zaten we al weer aan het ontbijt want het beloofde een dag met mooi weer te worden. Marco zette de grote bus met daarin de Golfjes altijd boven bij Am Tiergarten neer, maar het stuk omhoog is een eeuwig durend verhaal. Na een tip mijnerzijds van een ruimte bij de Aldi, is de bus daar gestationeerd waarop we direct maar een soort pitsstraat gecreëerd hebben. Helaas bleek Marco's voorgevoel juist en had de nokkenas wat kleine groffe plekjes. Einde oefening voor de brede Golf, maar gelukkig was daar nog de Golf van Patrick. De Kadett had last van wat happen uit de band en aandrijfasvet wat in ruime mate aan de binnenkant van de velg aanwezig was. Desodnaks was er nog prima te rijden met de Kadett. De Golf van Martin en mijn BMW stonden nog buiten de pitsstraat want daar was nog niks mee aan de hand.

Rustig toerend op Kesselchen werd ik ingehaald door een Zwitserse e36 met een vrouwelijke bestuurder genaamd Melanie. Ik herkende haar aangezien ik een paar jaar geleden in de 205 ook een tijdje achter haar heb gereden (aug. 2004). Ze reed toen ongeveer mijn tempo dus het leek me wel leuk om eens te kijken of het met de 525 ook bij te houden is. Na flink doortrappen zat ik Bij Brünnchen weer achter haar. Ze reed ongeveer dezelfde snelheid als ik in mijn 525 dus de twee rondes daarna heb ik er ook op strak tempp achteraan gereden. In de rechte lijn is de 328i sneller dan mijn 525, maar met het aanremmen en in de bochten kom ik rap dichterbij. Op zich wel apart, want na 2,5 ronde heb ik even met haar en haar vader (die al sdins 1969 op de Ring komt) staan praten waarbij ze me vertelde dat er toch echt Porsche-remmen en een KW-onderstel onder de e36 zitten. Da's toch een stuk beter spul dan mijn Brakemax-remmetjes en Bilstein sportief straat onderstel. Op zich dus wel apart dat ik toch op haar in liep bij het aanremmen van de bochten en in de bochten.

In de laatste ronde die ik achter haar aan reed lag er op de buitenste kerb van Metzgesfeld een motorrijder. Doordat ik voldoende afstand hield, zag ik het op tijd waardoor ik er eenvoudig omheen kon sturen. Bij Galgenkopf was het echter helemaal mis. Bij het uitkomen van Galgenkopf lag een motor compleet in puin waarbij de bestuurder ogenschijnlijk bewegingloos op zijn rug op het asfalt lag. Een zwitserse E30 die enkele seconden voor ons reed stopte direct aan de linker kant waarna ik aan de rechterzijde op het gras stopte. Ik sprong uit de auto, greep mijn gele vlag en rende als een dolle naar de ingang van Galgenkopf. Ik vond het best vervelend om de motorrijder te laten liggen en er voorbij te rennen, maar aangezien de Zwitser naar hem toeliep ben ik richting Galgenkopf gerend. Ik hoorde de zwitser roepen tegen de motorrijder, maar er kwam op dat moment geen reactie terug.

Al terug renned naar Galgenkopf hoorde ik een motorrijder in de vangrail rijden bij de ingang van Galgenkopf. Toen ik daar aankwam lag ook deze bestuurder doodstil aan de zijkant van de baan. Er stopten direct een aantal mensen dus ik ben nog verder terug gerend naar de uitgang van de kleine Karusell om daar het verkeer te waarschuwen voor het onheil in Galgenkopf. Met de auto heb je die afstand in een paar seconden afgelegd, maar ik vond het toch echt een heel eind lopen. Doordat ik in mijn ogen goed opgesteld stond reageerde het verkeer goed op mijn vlag. Na zo'n 15 minuten vlaggen was de laatste auto voorbij en ben ik terug gelopen richting de ingang van Galgenkopf. De motorrijder was er slecht aan toe. Hij ademde heel moeilijk en werd moed ingesproken door een Engelse vriend van hem. Ondertussen ging de schaar in zijn leren motorpak en werd hij ontdaan van al zijn kleding. De politie vroeg of ik gezien had wat er gebeurd was, maar aangezien dat niet het geval was, kon ik hen niet verder helpen. Geruchten over een oliespoor deden op de parkeerplaats al weer de ronde, maar dat was 100% zekers niet aanwezig. Toen de helikopter arriveerde ben ik verder gelopen naar de uitgang van Galgenkopf. Deze motorrijder lag ook nog op de grond tussen het personeel van de tweede ambulance maar had oogcontact met de omstanders dus hij leek er beter aan toe te zijn. Desalniettemin kwam er voor hem ook nog een helikopter. Ik had het inmiddels wel gezien en kon verder toch niks meer betekenen en ben rustig naar de parkeerplaats gereden waar ik even bij kon komen van deze toch wat mindere ervaring.

Uiteraard zie je regelmatig ongevallen waar je aan voorbij rijdt, maar om bij twee dergelijk ernstige ongevallen als één van de eerste ter plaatse te komen was toch wel een stuk heftiger. Ik heb middels het vlaggen echter mijn steentje bijgedragen en meer kon ik op dat moment niet doen. Op de parkeerplaats nog even met de Zwitsers staan praten en toen was het al weer Hannes-tijd.

Martijn was nog nooit met mij meegereden in de 525 dus dat moest ook nog een keer gebeuren. We hebben twee lekkere rondes gereden met relatief weinig verkeer. Door het lekkere weer werd het echter wel snikheet in de auto dus wat drinken op zijn tijd kon geen kwaad. Bij het van de baan afrijden hoorde we rechtsachter wat aanloopgeluiden. We hadden het vermoeden dat het de ijzeren plaat achter de remschijf was die door de remschijf geraakt werd. Martijn trachte de plaat wat naar achteren te duwen met een veil, maar de veil dacht daar anders over. De punt brak af en uiteraard viel die punt precies tussen de plaat en de remschijf. Het puntje bleef liggen op de remklauw, maar er was bijna niet bij te komen. Na het nodige gemopper en gefriemel lukte het na een minuut of 10 toch om het puntje er tussenuit te halen.

Aangezien het foto's maken langs de baan gisteren in het water was gevallen, leek me dat nu wel een leuk moment om te doen. Eenmaal boven ging de baan echter weer direct dicht dus helaas geen foto's van naast de baan dit weekend. Ik heb maar een rondje op de parkeerplaats gedaan om me daar te vergapen aan het vele mooie spul. De chaos bij de slagbomen was ook weer compleet toen men eindelijk door had dat de baan dicht ging. De Viper was een official pace-car van een aantal jaren terug terwijl Rens' voorbeeld-auto er ook weer was. Eén van mijn favoriete auto's staat daar onder.

De laatste tijd valt de puinhoop op de parkeerplaats na een baansluiting best wel mee. In het verleden was het wel eens zo dat je er echt niet meer vanaf kon tijdens een baansluiting, maar tegenwoordig is er meestal wel één strook vrij. De Mercedes C-klasse daaronder ben ik weliswaar voorbij gegaan, maar hij had de snelheid er aardig in zitten. De Nederlandse motorrijder daaronder had wel een hele platte passagier. Door het mooie weer was het wederom gezellig druk rondom de parkeerplaats bij start-finish. Op de parkeerplaats heb ik ook nog staan praten met Marius die dit keer zelfs zijn tentstokken, het dopje van zijn luchtbed en mijn geleende handoeken bij had. Dit keer was het de eer aan de slaapzak om vergeten te worden in Nederland.

Na een tijdje had ik het wel weer gezien op de parkeerplaats. Omdat het enorm lang duurt voordat je bij start-finish na een baansluiting weer de baan op kunt ben ik maar naar beneden gereden. Eenmaal in Breidscheid was de baan open en ben ik er direct op gegaan. Ik zag Marco in de binnenspiegel al naderen en even later volgde Jeffrey in de Kadett. Bij start-finish stonden we met deze drie Nederlandse auto's achter elkaar. Het ging vervolgens mooi gelijk op. Zowel de Golf als de Kadett hebben gaan harder de bocht in dan de 525, maar de uitgangssnelheid scheelt niet veel waarna ik op vermogen weer een stukje dichterbij kruip. We hebben er in ieder geval allemaal van genoten om op vergelijkbare snelheid zo achter elkaar te blijven hangen. Eenmaal boven bij start-finish had ik weer even wat pauze nodig om wat te drinken. Nadat de auto afgekoeld was, voelde ik al enige trilling in de auto. Bij het remmen werd dit alleen maar erger. Ondanks dat ik iedere vijf rondes de remmen had gecontroleerd in verband met de eerder geconstateerde haarscheurtjes waren de scheurtjes nu inderdaad grotendeels weg zoal Martin eerder al voorspeld had. De schijf was op diverse plaatsen gescheurd dus het was einde Ringweekend voor Paskal. Aangezien het al tegen zessen liep zijn we Pinokkio maar gaan bezoeken waar camping-eigenaar Christoph ook aanschoof. Bij Pinokkio stond een strakke E30 M3 die erom schreeuwde om op de foto te gaan.

Op de camping hebben we nog een aantal biertjes genuttigd in de Ringtent waarna het lampje relatief vroeg uit ging. Na een hele dag van zon ging nu de hemel open en kwam het water met bakken tegelijk naar beneden.