19 november 2010


Aangezien de Ring deze vrijdag de hele dag open was en dat er nog genoeg vakantiedagen liggen, had ik bedacht om bij goed weer de 205 weer eens uit te laten. De voorspelling was droog, maar met een graad of vier wel redelijk fris. Donderdag was de voorspelling ook droog weer, maar op de webcam was te zien dat het die dag toch vochtig was op de baan. Hopelijk was dat geen voorbode voor vandaag.

Rond 7.00u weg gereden in Helmond om 2 uurtjes later te arriveren in Breidscheid. Op de A61 en de B257 regende het al lichtjes dus een droge dag kon ik wel op mijn buik schrijven. De auto van de ambulance halen is normaal kinderspel, maar doordat de bovenste bout van het pompmechanisme was verdwenen, was het niet mogelijk om de bak hydraulisch te kantelen.... Ik heb altijd een bakje met bouten, moeren, ringen e.d. bi mej en die kwam nu dus eindelijk eens van pas. Een passende bout met moer erin gedraaid en zo kon ik toch weer verder.

Nadat ik de auto van de ambulance had gehaald was het eerst tijd voor een kop koffie bij de onlangs verjaarde Rainer. Hij was blij verrast toen ik hem daar nog mee feliciteerde. Doordat ze kernen aan het boren waren in het asfalt ging de baan wat later open dag gepland. Denis was inmiddels ook gearriveerd met een identieke 205 en daarmee wat het Breidscheid-legioen compleet. In het begin van de middag kwamen er er nog een paar Nederlanders bij, maar het aantal auto's kon je op één hand tellen.

De baan was inderdaad vochtig en boven bij start-finish miezerde het een beetje dus oplettendheid was op zijn plaats. Het duurt altijd een aardige tijd voordat de olie in de 205 op temperatuur komt, maar vandaag was dat ook na twee rondes nog niet het geval. Door het lage tempo wat en de lage buitentemperatuur vangt de oliekoeler te veel koude lucht met een erg lage olietemperatuur tot gevolg.

Het leek me niet echt gezond voor het motortje dus kon ik toch weer aan de slutel. Bij Rainer een stuk van een kartonnen doos gehaald met het idee die voor de koeler te monteren. Toch handig een grote stationcar want daar kun je veel gereedschap in kwijt. Zodoende was het verwijderen van de grille een fluitje van een cent zodat ik goed bij het oliekoelertje kon.

Om scheuren van het karton te voorkomen een stukje tape gemonteerd en de boel vastgezet met tie-wraps. Nu maar hopen dat hierdoor de temperatuur naar een wat aangenamere waarde oploopt.

Het kartonnetje bleek te helpen wat de temperatuur liep op tot net iets boven de 90 graden. Het rijden op de baan was een belevenis apart. Meestal zag ik geen enkele auto tijdens een ronder. Met 20 auto's hield het wel op dus foto's maken langs de baan was vandaag ook een kansloze missie.  Zo nu en dan kwam Denis met een rotvaart voorbij zetten, maar daar was voor mij geen bijhouden aan. De bochtsnelheden die hij haalde waren met mijn banden echt onmogelijk. Ik reed vandaag op een setje Vredestein Sportrac aan de voorzijde en Pirelli P600 aan de achterzijde. Ik had deze set velgen inclusief banden gekocht om er volgend jaar semi-slicks op te leggen. Aangezien de andere set met Toyo's volledig kaal waren, heb ik deze set maar gemonteerd. Inmiddels rij ik er al sinds mei op rond, maar aangezien ze nog niet versleten zijn vind ik wat zonde om ze weg te kiepen. Op droog doen ze het prima maar op nat vond ik het een drama.

Ik ben niet echt een liefhebber van het rijden op een natte baan, maar ik begon er wel steeds meer lol in te krijgen. Iedere bocht is het weer een uitdaging om de lijn te zoeken met de meeste grip. Heb je die eenmaal gevonden dan kun je er nog best met een aardige snelheid doorheen. Het regende inmiddels niet meer en langzaam maar zeker ontstonden her en der wat droge plekken. De ideale lijn in Schwalbenschwanz leek in mijn 6e ronde van die dag droog, maar schijn bedriegt.... In het midden van de bocht, dicht tegen de kerb aan vond de achterkant het nodig om een dermate grote stap opzij te zetten dat er voor mij geen houden meer aan was. Blijkbaar was de grip in de apex van de bocht toch nog niet zo hoog als dat ik dacht. Met een lage snelheid kwam ik dwars op de baan tot stilstand met de wielen tegen de kerbstones. Paniek voor ander verkeer was niet nodig omdat dat er toch bijna niet was. Het was een soort deja vu van de actie met mijn 525 in oktober 2006. Ook toen heb ik daar op vochtig wegdek een keer op identieke wijze gestaan.

Breidscheid is op dergelijke dagen altijd zeer rustig maar zelfs boven bij start-finish ws niemand te bekennen. De mensen van de streckensischerung waren in de meerderheid. Er was één motor op de baan, maar die lag ook direct onderuit bij Bergwerk. Hannes was geen optie voor de lunch aangezien ze twee weken vakantie hebben, maar Rainer is een prima alternatief. Met Denis afgesproken om de 205 vol te tanken en nog een paar rondjes te rijden om vervolgens hem als passagier mee te nemen in de 205. In het laatste rondje vond de 205 het wederom nodig om op sommige stukken een stapje opzij te zetten. Voor mij was dat aanleiding om ermee te stoppen voor vandaag.

Na een sanitaire stop toch besloten om nog één afsluitend rondje te doen. Bij start-finish vertrokken voor Peter in zijn oranje Speedster. De baan was nu op grote stukken al droog. Zo ook de eerste linker bocht omlaag van Hatzenbach... dacht ik. Het was de eerste keer in 10 rondes dat ik hem volgens de ideale lijn nam, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Midden in de bocht was de grip ver te zoeken en daar kwam de achterkant weer voorbij. Wederom even grasgemaaid om daarna beiden in Breidscheid te stoppen. Beide heren in de Speedster waren hoogst verbaasd dat ik daar het gras opdook met een dergelijk lage snelheid. Eind goed al goed en nu was het definitief tijd om huiswaarts te keren.

De auto op de ambulance zetten gaat tegenwoordig nog sneller omdat ik de spanbanden dermate ingekort hebt dat ik geen geknutsel met ogen e.d. heb. Het was in de afgelopen bezoeken wat zoeken naar de ideale positie van de 205 op de kar. Het is bij de 530d lastig te zien of hij te ver naar voren staat. De luchtvering zorgt er immers voor dat de auto altijd vlak blijft staan. Aan het rijgedrag van de combinatie is wel goed te merken hoe de balans is. Ik zal binnenkort de kogeldruk eens meten om te zien hoe hoog die is.


oude situatie met kruislings vastmaken met ogen e.d.


nieuwe situatie met korte spanbanden

11 rondes op een vochtige baan is voor mij als nat-weer-hater al een hele prestatie. Met name het zoeken naar de lokaties waar de meest grip is, vond ik erg leuk, Middels de twee uitstapjes ben ik er echter toch weer op gewezen dat de combinatie Paskal, 205 en de huidige banden in de regen geen goede is. Gezien de sneeuw- en koudweervoorspelling voor volgende week zou dit wel eens het laatste bezoek van het jaar geweest kunnen zijn. Daarbij is het met drie bezoeken in vier weken eigenlijk voorlopig ook wel even mooi geweest.