Ringverslag 20 t/m 23 mei 2004 - deel 1


Na een jaar lang wachten was het daar dan eindelijk weer: het weekend Ring met de Peugeot GTi Club Nederland. De afgelopen jaren was ik er bij als voorzitter, maar dit jaar was ik vrij van allerlei verplichtingen omdat ik begin dit jaar de voorzittershamer neer heb gelegd. In de maanden april en mei speel ik ook nog op redelijk nivo tennsicompetitie en aangezien we zondag kampioen konden worden moest ik al op zondagochtend huiswaarts keren. Om het verlies van die dag te compenseren had ik samen met Bart besloten om het weekend dan maar eerder te beginnen en al op donderdag Ringwaarts te keren. Mijn achterbuurman is ook helemaal autofreak en ook zij waren inclusief hun hond en onze hond van de partij.

Ik zag de bui al hangen: Hemelvaart en mooi weer = chaos op de Ring. Ik wilde rond 6.00u opstaan zodat we om 8.00u bij de slagboom stonden. Helaas vonden de medereizigers dat niet zo'n goed plan waardoor we pas om 10.00u in de buurt van de Ring waren. Het reiskoffertje in hotel Am Tiergarten afgegeven en daarna op naar een volle parkeerplaats. Op het terras was nog net een plekje vrij voor ons vier inclusief de honden. Na een kop koffie heeft mijn achterbuurman Louis zijn Ringdoop gehad op de passagiersstoel van mijn 205. Ondanks dat hij als politieman aardig wat gewend is met de vele rijvaardigheidstrainingen die hij al heeft gehad, vond hij het zeer indrukwekkend. In deze ronde lag in de Steilstreckekurve een motorrijder tegen de linker vangrail waarmee Louis het gevaar van de Ring ook direct duidelijk werd. Helaas zou het vandaag niet bij deze ene motorrijder blijven. Bij aankomst was de baan dus gesloten en hebben we een rondje parkeerplaats gedaan. Met name tijdens de baansluitingen was het ondanks de met oranje hesjes getooide Ordners flink dringen geblazen. De Ordners zijn overigens wel een goed initiatief. Bij baansluitingen wordt de rotonde afgezet en alle verkeer wat van de baan afkomt wordt doorgestuurd naar de rotonde. Op deze manier behoren volledige blokkades van de parkeerplaatsen tot het verleden.

De vele exclusieve auto's zijn voor mij vrij normaal maar Louis en Monique keken hun ogen uit. De vele ronkende auto's maakte ons hond Puck zo nu en dan aan het schrikken en dus hebben we ze maar even uit laten razen op het grasveld tegenover startfinish. Naast de vele Porsches en BMW's was ook een groep SLK-freaks van de partij.

Na een tijdje ging de baan weer open en een minuut of 20 daarna besloot ik voor mijn 2e ronde te gaan met ditmaals Monique op de passagiersstoel. Mijn 205 had weer eens startkuren, maar dat is niet zo vreemd als de startmotor geen stroom krijgt. Zo'n 1,5 jaar lang is het stekkertje blijven zitten, maar nu was hij toch weer losgeschoten. Op de rug onder de auto, stekkertje erop en gaan met die kar. Monique vond het helemaal geweldig, maar onze ronde werd een beetje verpest door de vele ongevallen die her en der waren gebeurd. Bij Hocheichen stond een Alfa 155 met een voorkant die een meter korter was, bij Aremberg lag een motorrijder in het gras, net na de steilstrecke stond een auto stil, in Wipperman lag een motor in de vangrail en bij de kleine Karrussel lag een motorrijder aan de buitenkant. Dit was dus allemaal in één ronde, maar het toppunt was wel de chaos bij Bergwerk. Rechts stond een S2000 met daarvoor 2 motoren, links lag een motor op de grond en een stuk verderop stond een GT3 tegen de vangrail. Al slalommend tussen de wrakken door konden we onze ronde vervolgen. De baan leek meer op een autokerkhof dan een voormalig circuit. Uiteraard was de baan na aankomst weer gesloten en aangezien het middaguur naderde besloten we om Hannes met een bezoek te vereren. Na het eten was de baan weer open waardoor we toch nog wat foto's konden maken van voorbij rijdende bolides. Verbazingwekkend was een motorrijder die aan de binnenkant van Breidscheid achter de vangrail stond.

 

Na 10 minuten was het echter al weer gedaan met de pret en was de baan weer dicht. Omdat de honden het vrij warm hadden in de zon gingen we naar Flugplatz waar de beestjes in de schaduw konden liggen. Ze hadden het daar prima naar hun zin.

Ooit was dit punt een rustige kijkplek, maar de laatste tijd weten steeds meer mensen deze lokatie te vinden voor het maken van mooie foto's. Chris H. was ook van de partij en Dex met megalens en dochter maakten de Nederlandse groep compleet. We hebben echter bijna twee uur moeten wachten op hetgeen zou komen aangezien ergens een flink oliespoor opgeruimd moest worden. Eindelijk kwam er dan weer wat, maar na 15 minuten was het al weer gedaan met de pret en kwam voor de zoveelste keer vandaag de ziekenauto de baan op. De Porsche op onderstaande foto was toch wel één van de exclusievere modellen alhoewel je een 350 Z roadster ook niet tegenkomt in Nederland.

Louis vond het passagieren zo gaaf dat hij toch nog wel een rondje meewilde met de 205. Op naar de start waar we uiteraard eerst moesten wachten op de baanopening. Inmiddels hadden vele mensen het wel gehad vandaag met alle baansluitingen waardoor de parkeerplaats snel leger raakte. Zodoende stond de TT van Rob verlaten midden op het asfalt van de parkeerplaats. Twee strakke Porsches waren ook nog van de partij.

Gelukkig ging de baan snel open. Een lekkere ronde zonder crashes waarbij we tot groot vermaak van Louis een aantal Porsches voorbij zijn gereden. Vrijwel de hele ronde hebben we achter een gele Golf gezeten die er ook goed de sokken in had zitten. Hij ging of durfde harder in de bochten, maar op de rechte stukken kroop ik iedere keer weer naar hem toe.

Louis had het goed naar zijn zin en we hebben er maar een ronde aan vastgeplakt. Vanaf de steilstreckecurve tot Brunchen zaten we achter een E 320 combi, maar deze Duitser had geen zin om opzij te gaan voor een Nederlander in een 205. "Dan niet" dacht ik en heb me af laten zakken zodat we het laatste stuk van de baan toch nog even flink gas konden geven.

Nadat ik afscheid had genomen van Puck die een weekendje ging logeren bij Louis en Monique heb ik nog een paar rondes met Bart gepassagierd in zijn 309 16V. Verstandig als Bart is, deed hij het rustig aan op de inmiddels vrijwel lege baan. Stiekem ging de snelheid omhoog, maar wel met een dermate marge dat er weinig fout kon gaan. Na afloop troffen we de Nederlandse groep en met Chris, Rob, Maurice, Tim, Ron, Jacco, Wally en Olivier zijn we een hapje gaan eten in de Pistenklause. Ondanks dat de man in de bediening niet echt vrolijk was hebben we ons zeer goed vermaakt met allerlei waarheden en onwaarheden over de Ring. Het blijft natuurlijk een aparte ervaring dat Sabine die overdag de M5-Ringtaxi als een dolle over de baan sleurt, 's avonds je bier komt brengen. De grote-verhalen-modus stond bij sommigen uiteraard aan na de nodige drank. Rond 22.30u ging de grootste groep naar huis, maar aangezien wij de straat maar over hoefden te steken naar onze kamer besloten wij nog even te blijven hangen met Ron en Jacco tot een uur of 12. Toen vonden wij het ook welletjes geweest en zijn we gaan pitten.

Lees verder in deel 2